Ἀγαπητέ μου Πρόεδρε
Νοσταλγικά γυρίζω πίσω στήν ἡμέρα ἐκείνη, πού ἦρθα γιά πρώτη φορά στό σύλλογό σας.
Ὁ Θεός τό θέλησε καί εἶχα ἐκλεγεῖ τότε Μητροπολίτης ΚΑΜΕΡΟΥΝ. Ξεκινοῦσα μιά καινούργια σελίδα στή ζωή μου μιά καί εἶχαν περάσει 10 χρόνια ἀπό τότε πού βρισκόμουν στήν μακρυνή Ρωσία. Ἑπτά (7) χρόνια ἔζησα περίπου κοντά στόν Πατριάρχη μας ὡς ἐπίτροπός του ἐδῶ στήν ΑΘΗΝΑ.
Ὁ Θεός τό θέλησε νά μέ καλέσει ἐκεῖνο τό πρωϊνό ὁ μακαριστός Πατριάρχης ΠΕΤΡΟΣ καί νά μοῦ πεῖ: ΘΕΟΔΩΡΕ, θά πρέπει νά δεχθῆς νά πᾶς στόν ΚΑΜΕΡΟΥΝ στή Μητρόπολη, γιά νά ξεκινήσης τό Ἱεραποστολικό ἔργο.
Ἔπρεπε νά δώσω κάτι σ᾽ αὐτούς τούς ἀνθρώπους καί κυρίως ἀγάπη.
Ἔμαθα τότε γιά τόν Ἱεραποστολικό Σύλλογό σας ἐδῶ στήν Κυψέλη καί ἦρθα. Οἱ πιό ὅμορφες στιγμές ἧταν ὅταν καθήσαμε, ὅπως ὁ πατέρας μέ τό παιδί του καί κουβεντιάσαμε μέ τόν μακαριστό καί ἅγιο ἄνθρωπο τό Σεβ/το ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ. Αὐτό τόν ἄνθρωπο πού πίστεψε τόσο πολύ στόν προορισμό του. ῏Ηλθε φτωχός καί ἔφυγε πάμφτωχος.
Ὁ Θεός τό θέλησε ὄχι νά μαρτυρήσῃ, ἀλλά νά πικραθῆ, πάρα πολλά χρόνια. Ὅμως ὑπέμεινε αὐτόν τόν δρόμο, γιά νά εὑρεθῇ ἐξιλεωμένος μπροστά στό θρόνο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.
Ἐνθυμοῦμαι ὅτι τόν εἶχα γνωρίσει γιά πρώτη φορά στά Τρίκαλα μέ ἱερο-σπουδαστές ἀπό τή Ριζάρειο. Ἐγώ καί ὁ εὑρισκόμενος δίπλα μου Σεβ/τος Μητροπολίτης ΧΑΡΤΟΥΜ κ. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ τό 1973 εἴχαμε πάει ἐκδρομή στά Τρίκαλα μέ τή σχολή μας. Τότε τόν εἴχαμε συναντήσει ἐκεῖ καί ἀργότερα στήν Καρδίτσα.
Μέ πόση ἀγάπη μᾶς ὑποδέχθηκε καί μᾶς δίδαξε. Τόν εἶδα μετά, ὡς Ἱεραπόστολος Μητροπολίτης ΚΑΜΕΡΟΥΝ. Ἦταν ἕνας σεπτός γέροντας.
Νά ξέρετε ὅτι ἡ εὐχή καί ἡ εὐλογία του σᾶς στηρίζει.
Μοῦ εἶπε προχθές ὁ Μακαριώτατος ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ: Τόν εἶχε ἐπισκεφθεῖ, παιδιά μου, στό κρεβάτι τοῦ πόνου λίγες ἡμέρες πρίν τόν πάρει ὁ Θεός. Μόλις τον βλέπει ὁ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ τοῦ λέγει:ΙΕΡΩΝΥΜΕ, ἔλα κοντά μου. Τόν ἀγκάλιασε καί τοῦ εἶπε προφητικά ὅτι τοῦ ἑτοιμάζει ὁ Χριστός τή θέση πού πῆρε τώρα.
Ὁ πρόεδρος τοῦ Ὁμίλου μας προσφωνεῖ τόν Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας κ.κ. ΘΕΟΔΩΡΟΝ Β΄.
Ἄρα λοιπόν ὁ πνευματικός πατέρας Σεβ/τος ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ἦταν ἕνας ἅγιος ἄνθρωπος, γι᾽αὐτό καί ἀγάπησε καί πίστεψε στήν Ἱεραποστολή.
Καί σήμερα πρέπει νά τόν μιμηθοῦμε περισσότερο, παιδιά μου, πού εἶναι ἡ ἑορτή τῶν πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων ΠΕΤΡΟΥ καί ΠΑΥΛΟΥ. Αὔριο τῶν δώδεκα Ἀποστόλων Σᾶς βεβαιώνω ὅτι σέ κάθε μου περιοδεία τούς αἰσθάνθηκα περισσότερο κοντά μου ὅλους τούς Ἀποστόλους, ὅπως στήν ΚΕΝΥΑ προχθές, στό ΖΙΜΠΑΜΠΟΥΕ πρίν λίγο καιρό, στή ΖΑΜΠΙΑ, στό ΚΑΜΕΡΟΥΝ.
Ὅταν ἤμουν νέος Διάκονος καί ἱερο-σπουδαστής στή σχολή μας, ἄκουγα τά λόγια τοῦ Ἀποστόλου ΠΑΥΛΟΥ, τά βάσανα τίς ὁδοιπορίες, τούς κινδύνους ἀπό τούς ληστές, ἀπό τήν πείνα, ἀπό τήν δίψα. Ὁ Θεός τό θέλησε μετά ἀπό 30 χρόνια, ὅταν βρέθηκα Ἱεραπόστολος νά καταλάβω τά λόγια αυτά, τί ἀκριβῶς ἐννοοῦσαν.
Θά ἤθελα καί ἐγώ, παιδιά μου, νά σᾶς ἐκφράσω τή μεγάλη μου χαρά, πού σήμερα μετά τή θεία λειτουργία, βρισκόμαστε ἐδῶ στόν εὐλογημένο’ Ὅμιλό σας.
Σᾶς εὐλογῶ, διότι βοηθᾶτε ὄχι μόνον τόν Πατριαρχεῖον μας, ἀλλά καί τά παιδιά μου, τούς ἀδελφούς μας ἱερεῖς Ἱεραποστόλους. Πολλοί περνοῦν ἀπ᾽ ἐδῶ καί τούς ἀνοίγετε τήν πόρτα, ἀλλά καί τήν καρδιά σας, ἀκόμη καί τά χέρια σας καί τούς δίνετε ὅ,τι μπορεῖτε. Ὁ Θεός ὅμως τῆς ἀγάπης τά καταγράφει στόν οὐρανό.
Συγχαίρω μέσα ἀπό τήν καρδιά μου ἐσᾶς τίς κυρίες καί σᾶς ὀνομάζω μυροφόρες τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ.
Ἐσεῖς οἱ ἄνδρες ἀκολουθεῖτε τόν Ἰωσήφ καί τόν Νικόδημον πού ἐμύρωσαν τό Σῶμα τοῦ Κυρίου μας καί συνεχίζετε αὐτήν τήν παράδοση.
Κάθε βοήθεια πού κάνετε στούς φτωχούς ἀνθρώπους, στά παιδιά ἀπό τήν Ἀφρική, σ᾽ αὐτούς τούς ἀνθρώπους πού: «οὐκ ἔχουν ποῦ τήν κεφαλήν κλίνῃ», εἶναι σάν νά παίρνετε σέ καθαρό σινδόνι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί νά τό μυρώνετε μέ τά αἰσθήματα τῆς ἀγάπης σας.
Ἐνῶ ψάλλεται ἡ φήμη τοῦ Πατριάρχη δεχόμεθα τήν εὐλογία του
Χαίρομαι, παιδιά μου, διότι σ᾽ αὐτό τό ὡραῖο πρωϊνό σήμερα τῶν Ἀποστόλων ἔχουμε καί παιδιά ἀπό τήν ΟΥΓΚΑΝΤΑ, ἀπό τό ΚΟΓΚΟ, χῶρες μεγάλες, ἀπέραντες, ὅπου γίνεται ἕνα πολύ-πολύ μεγάλο καί σπουδαῖο ἱεραποστολικό ἔργο.
Πρίν μιά ἑβδομάδα ἔπρεπε νά πᾶμε μ᾽ἕνα παλιό φορτηγό ἀπό τό ὅρος Κιλιμάντζαρο μέχρι τά βάθη τῶν φυλῶν κάτω στούς Μασάι καί ν᾽ἀντέξουμε τήν ταλαιπωρία αὐτή πάνω ἀπό ὀκτώ ὧρες.
Ὅταν φθάσαμε, μᾶς ὑποδέχθηκαν μέ αἰσθήματα ἀγάπης. Χοροπηδοῦσαν μέ μεγάλα ἅλματα, γελοῦσαν, τραγουδοῦσαν μεγαλόφωνα καί χόρευαν συνέχεια.
Χαίρομαι πού τά παιδιά(1) ἀπό τήν Ἀφρική, εἶναι ἐδῶ σήμερα καί μαθαίνουν τήν Ἑλληνική γλῶσσα. Διότι αὐτά θά συνεχίσουν τή φλόγα τῆς Ὀρθοδοξίας στίς χῶρες τίς δικές τους. Τό μέλλον τῆς ἀνθρωπότητος ἀνήκει στήν Ἀφρική. Ὅπως ἔλεγε ὁ Πατριάρχης Παρθένιος εἶναι ἕνα σταυροδρόμι πού κλείνεται ὅλος ὁ κόσμος, ἡ Ἤπειρος τοῦ μέλλοντος.
Ἤδη οἱ μεγάλοι τῆς γῆς τό ἔχουν καταλάβει.
Θέλω νά ξέρετε, παιδιά μου, ὅτι σάν Ὀρθόδοξο Πατριαρχεῖο δίνουμε μιά δυναμική παρουσία στόν κόσμο. Δέν ἔχουμε χρήματα, μέσα, ἀνθρώπους. Τό τελευταῖον εἶναι τό μεγαλύτερο πρόβλημα, παιδιά μου. Ὅλα βρίσκονται.’Ἔμψυχο ὑλικό χρειαζόμεθα.
Χαίρομαι πού ὁ π. Ἰγνάτιος στήν Μαδαγασκάρη, ὁ π. ΙΓΝΑΤΙΟΣ στήν Κεντρική Ἀφρική καί οἱ ἄλλοι Ἀρχιερεῖς μου, ἔχουν ἑτοιμάσει εὐπρεπεῖς χώρους φιλοξενίας ἐθελοντῶν.
(1) Ὁ Πατριάρχης ἀναφέρεταισέ (6) ἱερο-σπουδαστές ἀπό τήν ΟΥΓΚΑΝΤΑ πού βρίσκουν ἀγάπη καί φροντίδα ἀπότόν ὅμιλό μας καί παρίστανται.
Ἐτσι λοιπόν σιγά-σιγά ἀρκετοί κατεβαίνουν στήν Ἀφρική καί τούς φιλοξενοῦμε σέ χώρους καθαρούς καί ταπεινούς πού ἔχουμε, γιά νά μποροῦν καί αὐτοί νά βοηθοῦν αὐτό τό μεγάλο ἔργο.
Τά παιδιά μας, τούς Ἁφρικανούς, διδάσκουμε τήν Ὀρθοδοξία, γιατί στά χέρια τους κρίνεται τό μέλλον τῶν πατρίδων καί τῶν χωρῶν ἀπό τίς ὁποῖες κατάγονται.
Θέλω νά σᾶς εὐχαριστήσω, γιατί ὁ Σεβ/τος ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ καί ὅλοι οἱ Πρόεδροι τοῦ Ὀμίλου σας πέρασαν ἀπό τόν Ἅγιο Ἀθανάσιο, πού εἶναι δίπλα σας τό μετόχιόν μας.
Εἶναι ἕνα κομμάτι, μία ὄασις πνευματική μέσα σ᾽ αὐτό τό πυκνοκατοικημένο προάστιο τῆς Κυψέλης…
Χαίρομαι διότι τό μετόχιόν μας, πρόεδρέ μου καί ἡ ἀδελφότης σας συνεργάζονται καί ἀγαποῦν σάν δικό τους Ναό καί σπίτι τό δικό μας χῶρο. Ἐμεῖς ἐπίσης αἰσθανόμεθα ἐπέκταση τοῦ σπιτιοῦ μας ἐδῶ στόν ὅμιλό σας καί συγκινοῦμαι, διότι τά παιδιά μου, οἱ Ἀρχιερεῖς, ὅταν μέ πάρουν τηλέφωνο, μοῦ λενε μέ πόση ἀγάπη τούς ὑποδέχεσθε.
Σᾶς εὐχαριστῶ, διότι, ὅταν χτυπᾶμε τήν πόρτα τῆς καρδιᾶς σας, ἀνοίγει καί δίνετε κουράγιο καί ὑλική βοήθεια, ὅπως δώσατε τώρα καί σέ μένα.
Τά χρήματα αὐτά, Πρόεδρέ μου, τά κρατῶ γιά τήν Κεντρώα Ἀφρική, γιά τό Κολουέζι, ὅπου θά πάω μετά ἀπό λίγο καί θά γίνουν ἀνθρωπιστική βοήθεια γιά τά παιδιά, πού τούς ἑτοιμάζουμε ἕνα μεγάλο ξεκίνημα…
Στή συνέχεια ὁ Μακαριώτατος Εὐφήμως ἀναφέρθηκε στούς τρεῖς Ἀρχιερεῖς τῆς συνοδείας του.
…Θά ἤθελα πάλι καί πολλάκις νά ἐκφράσω τή χαρά μου πού βρίσκομαι ἀνάμεσά σας. Νά ξέρετε, πρόεδρέ μου, αὐτό πού μέ παρακαλέσατε, θά πράξω πρόθυμα: «Θά προσεύχομαι γιά σᾶς, τά βράδια πού δύει ὁ ἥλιος πάνω ἀπό τήν Αλεξάνδρεια καί ἀρχίζουν οἱ ἀκολουθίες, οἱ ψαλμωδίες». Θά ἐνθυμούμεθα πολύ τόν Ὅμιλό σας, τήν ἀδελφότητά σας ἀπό τήν ὁποία πολλάκις ἔχομε εὐεργετηθεί.
Πρίν λίγο καιρό, ὅταν βρισκόμουν στό ΚΑΜΕΡΟΥΝ, εἶδα ἐσταυρωμένους στόν τοῖχο τῆς ἐκκλησίας, ἄμφια, πού φοροῦσαν οἱ ἱερεῖς, χιτῶνες πού βαπτίζανε τά παιδιά. Μοῦ εἶπαν ὅτι ὅλα ἦταν δῶρα δικά σας καί εὔχομαι νά σᾶς τ᾽ ἀνταποδώσει ὁ Θεός.
Δέν ἔχουμε τίς δυνατότητες νά προσφέρουμε ὑλικά πράγματα, ἀλλά μποροῦμε νά προσευχόμεθα, ὥστε νά σᾶς δίνει ὁ Θεός δύναμη. Ὁ Κύριος μᾶς ἔταξε στήν ἐμπροσθοφυλακή, ἀλλά χρειαζόμαστε ἐνίσχυση καί ἀπό τά μετόπισθεν, γιά νά εἶναι νικηφόρος ὁ ἀγώνας μας.
Χρόνια πολλά, παιδιά μου, σέ ὅλους. Σᾶς εὐχαριστοῦμε καί ὁ Θεός νά σᾶς ἔχει πάντοτε καλά ἐσᾶς καί τίς οἰκογένειές σας.
– Στή συνέχεια ἡ Γραμματεύς τοῦ Ὁμίλου μας κ. Θ. ΣΚΟΡΔΑ ἔλαβε τό λόγο καί ὑπέμνησε στόν Μακαριώτατο τήν ἁπλότητα καί σεμνότητά του, ὅταν ὡς νέος Μητροπολίτης ΚΑΜΕΡΟΥΝ εἶχε ἔλθει στόν ‘Ὅμιλό μας γιά πρώτη φορά. Τότε ὅλοι τόν εἴχαμε ὑποδεχθεῖ μέ πολύ χαρά καί σεβασμό.
Ἀνέφερε ἐπίσης ὅτι συμπαραστάτες στόν Ἱεραποστολικό μας ἔργο, εἶναι οἱ συνεργάτες μας ἀπό τά παραρτήματά μας Θηβῶν-Λεβαδείας, Ἰτέας, Χρισσοῦ, πού ράβουν ἱερά ἄμφια, χιτῶνες καί μ᾽αὐτά ἐφοδιάζουμε τούς Ἱεραποστόλους.
Στέλνουμε ἐπίσης στούς Ἱεραποστόλους πολλά δέματα μέ διάφορα ἐκκλησιαστικά εἴδη καί μέ ποικίλα ἄλλα ἀγαθά μέ πολύ ἀγάπη καί προσευχή.
Ὁ Μακαριώτατος σέ δευτερολογία του ἀναφέρει τά ἑξῆς:
Θέλω νά σᾶς πῶ τό πόσο μέ συγκινεῖ ὁ παλμός σας, γιατί ἔχετε ψυχή, καρδιά ὅλες οἱ κυρίες. Θέλω νά σᾶς ἐνημερώσω ὅτι τώρα ἑτοιμαζόμαστε γιά μιά μεγάλη Ἱεραποστολική ἐξόρμηση σέ τρία καινούργια κράτη: Στή Σιέρα Λεόνε, στή Λιβερία καί στήν Ἀκτή τοῦ Ἐλεφαντόδοντος.
Ό Πατριάρχης Αλεξανδρείας κ.κ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ Β ‘ μέ μέλη τον ΑΣ. καί τόν Ἀρχ/τη π. ΝΕΚΤΑΡΙΟ προϊστάμενο τοῡ Ἱ. Ν. Ἀγίου ΘΩΜΑ Κυψέλης Ἀθηνῶν
Ὁ π. Θεμιστοκλῆς, ἕνα παιδί γεννημένο μέσα στήν Ἀλεξάνδρεια, δέν εἶχε γνωρίσει ποτέ Χριστό, ἄν καί εἶχε κάνει πολλές σπουδές. Ὅταν γνώρισε τό Χριστό, ἔγινε κληρικός καί πῆγε στήν Κένυα πάνω ἀπό 15 χρόνια. Ἦρθε ἕνα πρωΐ καί μοῦ εἶπε: Μακαριώτατε, δός μου τήν εὐλογία σου νά ξεκινήσω Ἱεραποστολή στήν Σιέρα Λεόνε.
Πήγαμε, γονατίσαμε στό ἐκκλησάκι, ὄπου εἶχα ἕνα σιδερένιο παλαιό σταυρό. Παπά Θεμιστοκλῆ, αὐτό ἔχω μόνο καί ἕνα εἰσιτήριο. Ξεκίνησε, παιδιά μου, γιά τή Σιέρα Λεόνε. Αὐτή τή στιγμή εἶναι 13 Νοσοκομεῖα. Ὁ ἴδιος στή Λιβερία, ὁ ἴδιος στήν Ἀκτή τοῦ Ἐλεφαντόδοντος.
Στή Σιέρα Λεόνε βρίσκεται ἕνα παλληκάρι ἀπό τήν Κύπρο. Αὐτός λέγει στόν ἱεραπόστολο: Παπά Θεμιστοκλῆ, ὁ Θεός μοῦ ἔχει χαρίσει πάρα πολλά χρήματα ἀπό τήν Αὐστραλία-Ἀμερική. Θέλω νά κάνω κάτι γιά τά φτωχά παιδάκια. Καί τί κάνουν, παιδιά μου; Ἕνα μεγάλο ἐργοστάσιο καί προσφέρουν τεχνικά πόδια γιά παιδιά καί ἄλλους ἀνθρώπους, πού ἔχουν κοπεῖ τά μέλη τους ἀπό τίς νάρκες. Σ᾽ αὐτές λοιπόν τίς Ἱεραποστολές βρέθηκαν κάτι Κυρίες, δέν ἀποκαλύπτουν τ᾽ ὄνομά τους καί ἑτοιμάζουν ὅλα τά ὑλικά γι᾽αὐτά τά παιδιά.
Μέ ἀπασχολεῖ, παιδιά μου, ὅταν θά πηγαίνω σ᾽ αὐτές τίς χῶρες, τί θά κάνω μελλοντικά. Γιατί εἶναι δύσκολο νά βρεθεῖ κάτι ἐκεῖ.
Ἐπίσης μέ πολύ προσπάθεια ἄρχισαν τά πρῶτα μας Μοναστήρια μέ πρῶτες μοναχές Ἀφρικανές, τίς ὁποῖες ἐκπαιδεύουμε στό Μοναστήρι, στό νησί μου στήν Κρήτη, στή Χρυσοπηγή. Εἶναι μεγάλο πράγμα, διότι σάν κοπέλλες μαθαίνουν τίς ἐργασίες τῆς ραπτικῆς, τῆς κοπτικῆς καί μποροῦνε νά προσφέρουν πάρα πολλά.
Ὅπως ἐπίσης μέ συνεκίνησε ὁ Μητροπολίτης ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ πού ἔχω χειροτονήσει στό ΚΑΜΕΡΟΥΝ.
Ἀγόρασαν ἐκεῖ παλιές ραπτομηχανές καί ἔφτιαξαν μεγάλα ὑπόστεγα μέ λαμαρίνες τίς ὁποῖες βίδωσαν σέ δοκάρια. Οἱ κοπέλλες ὅλης τῆς περιοχῆς, μαθαίνουν κοπτική καί ραπτική. Μετά τούς δίνει ἡ Ἱεραποστολή ἕνα βοήθημα. Αὐτές ἀρχίζουν νά ἐργάζονται στά χωριά τους, νά ράβουν ἐνδύματα σέ γυναῖκες καί παιδιά. Ἔτσι ἐξασφαλίζουν ἕνα μικρό εἰσόδημα καί ἐπιβιώνουν.
Ἄρχισε ἕνας ὡραῖος ἀγώνας γιά τά δικά μας κορίτσια, τίς γυναῖκες πού δέν μποροῦν ποτέ νά μεταβοῦν σ ἄλλες χῶρες, γιά νά δοῦν τόν κόσμο, διότι δύσκολα θά ξαναεπιστρέψουν πίσω.
῎Εγινε αὐτό τό πρόγραμμα, ὥστε κάθε κοπέλλα νά μάθει μιά ἐργασία, ραπτική, ἤ κοπτική, κάτι νά κάνουν.
Αὐτό πού μέ ἐνθουσιάζει ὅμως εἶναι τά μοναστήρια μας. Δειλά – δειλά ξεκινοῦνε στίς ἱεραποστολικές χῶρες, ὅπως στήν ΟΥΓΚΑΝΤΑ, στό ΚΑΜΕΡΟΥΝ πού βρέθηκα, ὡς ἐπίσης καί στή ΖΑΜΠΙΑ.
Γιά μιά φορά ἀκόμη, παιδιά μου, θέλω νά σᾶς εὐχαριστήσω, διότι ὅταν πέρασα τότε ἀπό κοντά σας καί μοῦ εἴχατε δώσει τ᾽ ἄμφια ἐκεῖνα, εἶδα τά παιδιά μου τούς ἱερεῖς πρίν τρεῖς μῆνες, πού εἶχα πάει στό ΚΑΜΕΡΟΥΝ καί μέ πόσο καμάρι εἶχαν παλαιώσει βέβαια ἀπό τή σκόνη, ἀλλά μοῦ εἶπαν: Πατέρα εἶναι τ᾽ ἄμφια πού μᾶς ἔφερες. Μερικά παιδάκια εἶχαν τούς χιτῶνες πού μοῦ εἴχατε δώσει κατά ἑκατοντάδες καί τά φορούσανε ἀντί γιά ροῦχα, διότι εἶναι γυμνά καί κατάλαβα ἀπό τά σταυρουδάκια, ὅτι εἶναι ἀπό τά δικά σας, χρυσά χέρια.
Γι᾽ αὐτό μέ βλέπετε, παιδιά μου, καί εἶμαι συγκινημένος καί θέλω νά σᾶς πῶ ἕνα μεγάλο εὐχαριστῶ καί νά κάνω μιά παράκληση. Ἐγώ θά προσεύχομαι γιά σᾶς. Ἐσεῖς μή μᾶς ξεχάσετε ποτέ. Σᾶς ἔχουμε ἀνάγκη καί ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ θά εἶναι πάντοτε κοντά σας.
Πατριάρχης Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής
κ.κ. Θεόδωρος Β’
(29 Ιουνίου 2009)