Στον Πανελλήνιο Χριστιανικό Όμιλο Ορθοδόξου Ιεραποστολής, (Π.Χ.Ο.Ο.Ε.Ι.), οδός Τρυγόνος 3, Κυψέλη, τηλ. 2108626223 από το πλήθος των εθελοντικώς εργαζομένων δύο ομάδες προσφέρουν δύσκολο και κοπιαστικό έργο.
Η πρώτη ασχολείται με την συγκέντρωση αποθήκευση, διαλογή και συσκευασία των προσφερόμενων ειδών.
Η δεύτερη ομάδα ασχολείται με τη τηλεφωνική επικοινωνία με τους Ιεραποστόλους και τους συνεργάτες και την παραλαβή των χρηματικών εισφορών από τους συνεργάτες κατά τις ώρες λειτουργίας του γραφείου.
Η εντολή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη…» δόθηκε στους μαθητές του Αποστόλους (Ματθ. ΚΗ’ 19) που ήταν τότε οι πρώτοι πιστοί, η πρώτη εκκλησία.
Και πράγματι οι Απόστολοι (απεσταλμένοι – αγγελιοφόροι) πορεύτηκαν και διέδωσαν τη Χριστιανική πίστη στα έθνη.
Το ίδιο έκαναν και κάνουν σήμερα οι Ιεραπόστολοι που έχουν εξαπλωθεί σε όλες τις Ηπείρους της Γης για το κήρυγμα της σωτηρίας.
Υπάρχει κάποιο ρητό που έχει βγει από χείλη Ιεραποστόλων.
Εκκλησία χωρίς Ιεραποστολή είναι Εκκλησία χωρίς αποστολή.
Ποια όμως εννοούμε εκκλησία;
Εκκλησία εννοούμε το σύνολο των πιστών (κλήρος και λαός).
«Εάν γάρ ευαγγελίζομαι, ούκ εστί μοι καύχημα ανάγκη γαρ μοι επίκειται ουαί δε μοι εστίν εάν μη ευαγγελίζομαι» είπε ο Παύλος (Α’ Κορινθ. Θ’ 16).
Αυτό ισχύει για όλους τους Χριστιανούς, κληρικούς και λαϊκούς.
Αυτό αντελήφθησαν και έκαναν πράξη οι πρώτοι Χριστιανοί.
Όλοι σαν Χριστιανοί, σαν Εκκλησία, με την έννοια του συνόλου των πιστών (κληρικοί και λαϊκοί) έχουμε υποχρέωση να μεταδώσουμε το μήνυμα του Ευαγγελίου σε όλη την γη γιατί η Ιεραποστολή είναι έργο όλης της Εκκλησίας, του καθενός μας και όχι μόνο της Διοικούσης Εκκλησίας.
Μέχρι τα μέσα περίπου του 20ου αιώνα η διοικούσα Εκκλησία στην Ελλάδα, δεν ανέπτυξε Ιεραποστολική δραστηριότητα για το εξωτερικό.
Όχι μόνο δεν είχε οργανώσει ή δημιουργήσει, αλλά δεν είχε πρωτοβουλία για καθετί σχετικό.
Οι ιδιωτικοί φορείς ευαισθητοποιήθηκαν στον Τομέα της Ιεραποστολής.
Ας μην ξεχνούμε ότι όταν ο πρώτος Έλληνας Ιεραπόστολος, ο πατήρ Χρυσόστομος Παπασαραντόπουλος, ξεκίνησε μόνος του για την Αφρική, τον έβλεπαν με δυσπιστία και το χειρότερο αντί να τον ενισχύσει η Διοικούσα Εκκλησία, του έκοψε τον μισθό !
Τον είχαν αφήσει να αγωνίζεται εκεί μόνος του παρά τις εκκλήσεις που είχε κάνει επανειλημμένα για βοήθεια.
Όπως γνωρίζουμε από τις πράξεις των Αποστόλων (κεφ. ΣΤ. 1-7) , οι Απόστολοι διαχώρισαν τα καθήκοντά τους, (κήρυγμα του Λόγου του Θεού) από τα καθήκοντα {διακονίας των τραπεζών}, που σήμερα έχουν εξελιχθεί σε καθήκοντα οικονομικής υποστήριξης και δραστηριοποίησης, σε θέματα ανέγερσης Ναών, Ιατρείων, Σχολείων, σε ζητήματα αποστολής βοήθειας πάσης φύσεως.
(τρόφιμα, φάρμακα, ενδύματα, ιερά σκεύη, άμφια, βιβλία, γραφική ύλη, μισθοί ιερέων, μεταφορικά μέσα για διάδοση του Θείου Λόγου, τρακτέρ, μηχανήματα για καλλιέργεια γης, υπό των ιθαγενών κ.τ.λ.)
Τα καθήκοντα της Διακονίας των Τραπεζών, με την εξέλιξη των ημερών μας που αναφέραμε παραπάνω, ανέλαβαν οι συνεργάτες των Ιεραποστόλων των πρόσω, άνδρες και γυναίκες, οι οποίοι από τα μετόπισθεν, προσφέρουν πάρα πολλά στο έργο του Ευαγγελισμού των εθνών.
Γνωρίζουν οι «Ιεραποστολείς» , όπως τους ονόμασε ο Μακαριστός π. Χρυσόστομος Παπασαραντόπουλος, ότι όταν γίνεται πόλεμος και υπάρχουν ανοιγμένα πολεμικά μέτωπα, χρειάζονται οπωσδήποτε και τα «μετόπισθεν», την ολόψυχη και πολύπλευρη συμπαράσταση των αμάχων.
Η συμπαράσταση αυτή όταν γίνεται όταν πρέπει και όπως πρέπει, δεν έχει μικρότερη σπουδαιότητα από το έργο των Ιεραποστόλων της 1ης γραμμής.
Είναι γνωστά τα λόγια του μακαριστού π. Κοσμά Γρηγοριάτη, προς την μητέρα του όταν εξέφρασε την επιθυμία να πάει και εκείνη στην Αφρική,
«Καλή η επιθυμία σου αλλά μην ξεχνάς ότι για να υπάρχει μία Ιεραποστολική ομάδα στην ζούγκλα, χρειάζεται να υπάρχει μία δεύτερη ομάδα στα μετόπισθεν (πατρίδα), για να βοηθάει την 1η, υλικά με διάφορα πράγματα και πνευματικά με τις προσευχές. Νομίζω ότι εκπληρώνεις αυτόν τον σκοπό της 2ης ομάδας, καθώς μου γράφουν οι άλλοι, επομένως δεν πρέπει να έχεις παράπονο ότι ευρίσκεσαι στα μετόπισθεν (Χριστούγεννα 1975)»
Τα «μετόπισθεν» οργανωμένα και αναγνωρισμένα αποτέλεσαν τα Ιεραποστολικά σωματεία (ένα εξ αυτών είναι και ο Π.Χ.Ο.Ο.Ε.Ι. , Πανελλήνιος Χριστιανικός Όμιλος Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής), τα οποία είναι γρήγορα στην αντιμετώπιση πολλών προβλημάτων που ζητούν άμεση λύση.
Δεν έχουν γραφειοκρατικές διατυπώσεις και διαθέτουν περιβάλλον και συνεργάτες που διακρίνονται για το πνεύμα προσφοράς και θυσίας.
Όσον αφορά τον Π.Χ.Ο. τα μέλη του, άνδρες και γυναίκες, είναι εθελοντές, οργανωμένοι σε ομάδες εργασίας, και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, για την προώθηση του Ιεραποστολικού έργου.
Δύο από τις ομάδες αυτές είναι και οι τιμώμενες σήμερα,
α) των κυριών της συγκέντρωσης – αποθήκευσης, διαλογής και συσκευασίας των προσφερομένων ειδών, (ρουχισμού, υποδήσεως, κλινοσκεπασμάτων, οικιακών σκευών, εκκλησιαστικών ειδών και άλλων προσφορών), υπό των συνεργατών του Π.Χ.Ο. και
β) των κυριών και κυρίων, που διαθέτουν μερικές ώρες από τον πολύτιμο χρόνο τους για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες του Π.Χ.Ο. (παραλαβή διαφόρων ειδών, τηλεφωνική επικοινωνία με τους Ιεραποστόλους και τους συνεργάτες του Π.Χ.Ο.)
Οι ομάδες αυτές των εθελοντών αποδεικνύουν στην πράξη, ότι η Ορθόδοξη εκκλησία διαθέτει εκτός από εκείνους, που αψηφώντας τους κινδύνους και τις ποικίλες δυσκολίες του έργου της διαδόσεως του ευαγγελίου, ευρίσκονται στην 1η γραμμή αλλά και τους συνεργούς τους, στα μετόπισθεν οι οποίοι, προσπαθούν με διάφορους τρόπους να συμπαρασταθούν ηθικά και υλικά στο έργο των Ιεραποστόλων.
Πιστεύουν, οι συνεργοί, ότι δεν μπορούν να γίνουν Ιεραποστολικές εξορμήσεις μόνο με λόγια.
Πρέπει να αντιμετωπίζονται και οι δυσκολίες των ανθρώπων.
Ένα ωραίο παράδειγμα φέρνει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
Λέει ότι όταν κατά λάθος ένας άνθρωπος πάρει φωτιά, και καίγεται, εκείνη την στιγμή θα πας να τους μιλήσει για τον Χριστό;
Δεν θα σου δώσει καμμία σημασία. Εκείνο το οποίο έχεις εκείνη την στιγμή να κάνεις, είναι να πάρεις ένα μπουγέλο με νερό για να σβήσεις την φωτιά και να λυθεί το βιολογικό πρόβλημα. Τότε είναι πρόθυμος να ακούσει για τον Χριστό.
Αυτό ακριβώς κάνουν και τα εθελοντικά αυτά συνεργεία, αυτοί οι «Ιεραποστολείς».
Ο καθένας προσφέρει το κατά δύναμην, εις εκπλήρωση του χρέους που όλοι έχουμε να ανταποδώσουμε στον Κύριο προς δόξα Αυτού, ένα μέρος των προς ημάς ευεργεσιών αυτού.
Στο πρόσωπο κάθε γυμνού, πεινασμένου και υποφέροντος ανθρώπου ατενίζει το πρόσωπο του κυρίου.
«Γυμνός ημήν και περιεβάλλετέ με (Ματθ 25)» λέγει ο κύριος στο ευαγγέλιο της Κρίσεως.
» Η ζωή και η Ιστορία της ανθρωπότητας δεν θα δικαιωθούν ποτέ, όσο σε αυτόν τον κόσμο πεθαίνει και ένα μονάχα παιδί γυμνό και πεινασμένο» λέει ο Ντοστογίεφσκι.
Δυστυχώς σήμερα με τους πολέμους και τις αρρώστιες (ΑΙDS), με τα ναρκωτικά με τα καιρικά φαινόμενα, (ξηρασία πλημμύρες ) με την ηθική σήψη και την αδιαφορία των ανθρώπων για τον συνάνθρωπο, εκατομμύρια παιδιά αλλά και μεγάλοι άνθρωποι πεθαίνουν γυμνοί και πεινασμένοι.
Τις ανάγκες τον πόνο και το δάκρυ αυτών των ανθρώπων, προσπαθούν όσο είναι δυνατόν, οι συνεργοί των Ιεραποστόλων του Π.Χ.Ο. να καλύψουν.
Γνωρίζουν καλά ότι ο Θεός ζει μέσα στην ένδοια και την ταπείνωση των αδερφών μας σε όλη την γη.
Έχουν συνειδητοποιήσει ότι ο Θεός ζητά από όλους μας πνεύμα αγάπης και θυσίας, για τους φτωχούς τους αφανείς, τους περιφρονημένους γιατί αυτούς κατ’ εξοχή καλεί να κάνει αδερφούς. Δεν εννοεί μόνο τους μοναχούς και εκείνους που κατέφυγαν στα όρη, αλλά κάθε πιστό.
Και αν είναι κοσμικός αλλά είναι πεινασμένος και λιμοκτονεί. Και γυμνός και ξένος, θέλει να απολαύσει αυτός κάθε φροντίδα.
Γιατί τον κάνει αδερφό το βάπτισμα και η συμμετοχή στα Θεία Μυστήρια.
Ο κύριος υπόσχεται ότι θα αξιωθούν μεγάλη τιμής, θα κληρονομήσουν την ετοιμασμένη βασιλεία από καταβολής κόσμου, αυτοί που θα φροντίσουν όσους τους επιτρέψουν οι δυνάμεις τους, να απαλύνουν τον ανθρώπινο πόνο, και να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες των συνανθρώπων μας που υποφέρουν.
Απλά και εύκολα πράγματα ζητά και η προσφερόμενη δόξα μεγάλη.
«Αντί ποίων πραγμάτων θα λάβουν οι δίκαιοι τόσα πολλά;»
Αντί στέγης, αντί ιματίου, αντί άρτου, αντί ψυχρού ύδατος, αντί επισκέψεως, αντί εισόδου, εις την φυλακήν λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
Αυτά ακριβώς προσφέρουν οι «Ιεραποστολείς» του Π.Χ.Ο., και οι τηλεφωνητές και οι διαλογείς.
Είναι γυναίκες και άντρες, μεγάλοι σε ηλικία με σοβαρά προβλήματα υγείας (πόνους στις αρθρώσεις στην μέση, χειρουργημένοι με ενισχυτικές λάμες στα πόδια και με ποικίλες άλλες αρρώστιες). Αλλά με καρδιά γεμάτη ενθουσιασμό αγάπη και συμπόνια για κάθε άνθρωπο που υποφέρει.
Πολλές από αυτές τις ηρωίδες εργάζονται στην διαλογή πολλά χρόνια.
Έχουν συμβάλλει αποφασιστικά στην προετοιμασία και την αποστολή της Ιεραποστολικής ανθρωπιστικής βοήθειας, πολλών τόνων στην Αλβανία, Σερβία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Ινδίες, Μαδαγασκάρη, Ουκρανία, και σε πολλά Ιεραποστολικά κέντρα της Αφρικής και της Ασίας.
Πλήθος ανθρώπων ευεργετήθηκαν από την προσφορά αυτών των κυριών.
Δεν ζήτησαν ούτε ζητούν την επιδοκιμασία και τον θαυμασμό των ανθρώπων.
Με ζήλο, αυταπάρνηση, φορώντας ειδική στολή εργασίας για να αποφύγουν την επαφή με ακατάλληλα είδη ιματισμού, και υποδήσεως, που είναι πιθανόν να τους δημιουργήσουν προβλήματα υγείας, μετά από προσευχή, με το χαμόγελο και πολλές φορές τραγουδώντας, κάθε Τρίτη κάνουν το ξεκαθάρισμα των κατάλληλων από τα ακατάλληλα, τα ξεχωρίζουν ανάλογα με το φύλο και την ηλικία, (γυναικεία – ανδρικά – παιδικά ) τα δεματοποιούν και τα αποθηκεύουν έτοιμα για αποστολή.
Μας θυμίζουν τους συνεργάτες του Κυρίου και των αποστόλων.
Μας είναι γνωστό ότι ο 1ος Ιεραπόστολος, ο Κύριος, εκτός από τους 12 Απόστολους συνεργάτες, που είχε στην Ιεραποστολική πορεία Του, «κατά πολιν, κατά κώμιν κυρύσσων και ευαγγελιζόμενος την Βασιλεία του Θεού» (Λουκ. 19.1)
Είχε και συνεργάτριες, όμιλο ευσεβών γυναικών οι οποίες υπηρετούσαν Αυτόν και προσέφεραν για την συντήρησή την δική Του και των Αποστόλων, από τα υπάρχοντά τους.
Τα ονόματά τους Μαρία η Μαγδαληνή , Ιωάννα, » και έτεροι πολλοί, αίτινες, διηκόνουν αυτώ από των υπαρχόντων αυταίς» (Λουκ. Η 2-3 )
Αλλά και οι συνεργάτες του Κυρίου, οι Απόστολοι, στο έργο του Ευαγγελισμού των Εθνών είχαν τους συνεργούς τους άνδρες και γυναίκες οι οποίοι στα μετόπισθεν προσέφεραν πολλά για την διάδοση του Ευαγγελίου.
Ο Απόστολος Παύλος κατανόησε πολύ βαθιά την ψυχική ευγένεια της γυναίκας, την πιστότητα, την αφοσίωση και την αποφασιστικότητα της.
Γι’ αυτό και δέχθηκε την γυναίκα στην Ιεραποστολή.
Δεκαεπτά , εκτός από τις ανώνυμες, καλές και ταπεινές γυναίκες, έγιναν συνεργάτριες του Απόστολου Παύλου.
Η μία συνεργάτρια καλύτερη από την άλλη.
Η Αγία Φοίβη, η οποία έγινε «προστάτιδα πολλών και αυτού» του ίδιου του Αποστόλου (Ρωμ. 16,2).
Η Αγία Πρίσκιλλα η οποία μαζί με τον Ακύλα «υπέρ της ψυχής του Αποστόλου τον εαυτόν τράχηλον υπέθυκαν …» (Ρωμ, 16.11), Η Αγία Ευοδία και η Αγία Συντήχη (Φιλ. 4.3). Η Αγία μητέρα του Ρούφου του επισκόπου των Θηβών.
Ήταν σύζυγος του Σίμωνος του Κυρηναίου ο οποίος πήρε στον ώμο του τον σταυρό του Χριστού στον ανηφορικό δρόμο προς τον Γολγοθά.
Μητέρα και γιος ήταν εκλεκτοί συνεργάτες του Οικουμενικού Αποστόλου.
Πρόσφεραν πολλά. Έτσι δικαιολογείται ο μεγάλος έπαινος του Αποστόλου στις υπέροχες αυτές ψυχές, «Ασπάζεστε Ρούφον τον εκλεκτό εν Κυρίω και την μητέρα αυτού και εμού» (Ρωμ. 16,13).
Αλλά και όλες με την ζωή τους και την Ιεραποστολική τους διακονία έγιναν επιφανείς ηρωϊδες της Άγιας Εκκλησίας του Χριστού μας.
Για την κάθε μία αναφέρει την προσφορά της, το Ευαγγέλιο του Χριστού, η δε σύναξή τους τελείται με τους συνεργάτες του Αποστόλου Παύλου, την 1η Κυριακή μετά την μνήμη των Αγίων 12 Αποστόλων.
Έχουμε υπόψη μας ότι το κήρυγμα του Κυρίου, των συνεργατών των Αποστόλων αλλά και όλων των Ιεραποστόλων διά μέσου των αιώνων είναι ματωμένο κήρυγμα.
Ο Απόστολος Παύλος στην (Α. Κορινθ. 4′ 9-13) λέγει:
«Μου φαίνεται πως ο Θεός σε εμάς τους συνεργάτες Του – Αποστόλους έδωσε την χειρότερη θέση σαν να είμαστε κατάδικοι! Γίναμε θέαμα για τον κόσμο … Ως αυτήν την ώρα πεινάμε, διψάμε, γυρνάμε με κουρέλια ξυλοδαρμένοι από τόπο σε τόπο, χωρίς σπίτι και μοχθούμε να ζήσουμε δουλεύοντας με τα ίδια μας τα χέρια. Στους εμπαιγμούς απαντάμε με καλά λόγια, στους διωγμούς με υπομονή, στις συκοφαντίες με λόγια φιλικά. Καταντήσαμε σαν τα σκουπίδια όλου του κόσμου, ως αυτή την ώρα θεωρούμαστε τα αποβράσματα της κοινωνίας».
Και συνεχίζει στη (2η Κορινθ. 1123-27)
«Με χτύπησαν με αφάνταστη αγριότητα, φυλακίστηκα και κινδύνευσα πολλές φορές να θανατωθώ. Πέντε φορές μαστιγώθηκα από Ιουδαίους, «τρώγοντας» κάθε φορά 39 μαστιγώματα. Τρεις φορές με τιμώρησαν με ραβδισμούς, μιά φορά με λιθοβόλησαν, τρεις φορές ναυάγησα, ένα 24ωρο έμεινα ναυαγός στο πέλαγος. Κόπιασα και μόχθησα πολύ, ξαγρύπνησα πολλές φορές, πείνασα, δίψασα, πολλές φορές μου έλειψε παντελώς το φαγητό, ξεπάγιασα, και δεν είχα ρούχα να φορέσω».
Διαβάζοντας τον βίο και την πολιτεία των Ιεραποστόλων δια μέσου των αιώνων, διαπιστώνεται ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται.
Θυσιάστηκαν και θυσιάζονται ακόμα και σήμερα πολλοί Ιεραπόστολοι, στον βωμό της πίστεως.
Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά παλαιότερων και νεοτέρων.
Αυτούς τους Ήρωες που έδωσαν και δίνουν τα πάντα για την εξάπλωση του Χριστιανισμού, έχουμε εμείς δικαίωμα στα μετόπισθεν να τους αφήσουμε αβοήθητους, να μην ανταποκριθούμε στις κραυγές αγωνίας για συμπαράσταση;
Αν πραγματικά καίει την καρδία μας Ιεραποστολική φλόγα, θα την περιορίσουμε μόνο να φωτίζει τον εαυτό μας;
«Τίποτα δεν είναι πιο αποκρουστικό από έναν Χριστιανό που δεν φροντίζει για την σωτηρία των άλλων» λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
«Αν δεν έκανες τίποτα για να σωθεί έστω και μία ψυχή, αμφιβάλλω αν θα σωθείς εσύ ο ίδιος».
Είναι επιτακτική ανάγκη και υποχρέωσή μας να φροντίσουμε να πυκνώσουν οι τάξεις των συνεργατών.
O Χρυσόστομος, επεδίωκε την Ιεραποστολική του φλόγα να μην την κρατάει μόνο για τον εαυτό του, αλλά να την ανάβει και στο περιβάλλον του.
Αλλά και εσείς λέει μην ακούτε αυτά μόνο για λογαριασμό σας.
Εκείνο που επεκτείνει την Εκκλησία είναι η διαδοχική μετάδοση της πίστεώς της ανάμεσα στα μέλη της.
Μεταδώστε τα και στους άλλους.
Για τι το να μην είμαστε μεταδοτικοί, γίνεται ή από κακία, ή από τεμπελιά και αδιαφορία.
Και το ένα όμως και το άλλο είναι αρκετό για να καταστρέψουν αυτόν που τα έχει.
«Μια ψυχή που κερδίζεται για τον Χριστό μπορεί πολλές φορές να εξαλείψει βουνά αμαρτημάτων και να λειτουργήσει ως αντιστάθμισμα της απώλειας της ψυχής μας, εκείνη την ημέρα της κρίσεως».
Και συνεχίζει ο άγιος πατήρ απευθυνόμενος στο ποίμνιο του και σε εμάς.
«Σας αναθέτω την φροντίδα για τους αδελφούς σας, αναλάβετε την επιμέλεια, των συγγενών σας, παροτρύνετε τους, απευθύνετέ τους την πρόσκληση. Το ξέρω βέβαιο πως το έχετε κάνει επανειλημμένα, όμως δεν είναι το να το κάνετε πολλές φορές, αλλά τόσες μέχρι να τους πείσετε και να τους προσελκύσετε».
Το ξέρω πως έχετε φανεί ενοχλητικοί, πως γίνατε φορτικοί, πως παρόλ’ αυτά δεν πετύχατε να τους πείσετε, και όπως είναι φυσικό, αυτό σας έκανε πιο διστακτικούς αλλά παρηγορηθείτε ακούγοντας τον Παύλο, να λέει «Η αγάπη πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει, πάντα πιστεύει, η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει». (Α’ Κορινθ. Ιγ 7-8)
Εσύ κάνε το καθήκον σου και αν εκείνος δεν δεχθεί την προσφορά σου, εσύ θα εξασφαλίσεις τον μισθό από τον Θεό.
Ο Θεός καθορίζει έτσι τις αμοιβές επειδή δεν δίνει σημασία τόσο στα αποτελέσματα, όσο στην προαίρεση εκείνων που εργάζονται.
Επεδίωκε όχι μόνο οι συγγενείς αλλά και κάθε ζωντανό μέλος να γίνει με την σειρά του ένας μιμητής του που θα ξεσήκωνε και άλλους για την Ιεραποστολή.
Είναι αλήθεια πως πολλοί σήμερα στέκονται αδιάφοροι λίγο πολύ απέναντι στην Ιεραποστολή, ώστε να χρειάζονται ιδιαίτερη παρακίνηση για να ξυπνήσει μέσα τους το ενδιαφέρον για αυτή όπως επίσης και ένας μεγάλος αριθμός Χριστιανών παρασυρόμενος από τις έννοιες της ζωής ή τους πειρασμούς του κόσμου, έχει λησμονήσει εντελώς την Ιεραποστολή.
Μία άλλη κατηγορία προβάλλει κοινωνικής φύσεως λόγους για να δικαιολογήσει το δισταγμό της, να αναλάβει Ιεραποστολική δράση, όπως π.χ. το γεγονός ότι είναι φτωχοί η αγράμματοι, κ.τ.λ.
Στις παραπάνω αναστολές δίνει ο Ιερός Χρυσόστομος μία ωραία απάντηση παίρνοντας αφορμή από τις Πράξεις των Αποστόλων και συγκεκριμένα από τον ζήλο του Απ. Παύλου, να μην υποστέλει την σημαία της Ιεραποστολής μπροστά στους κινδύνους.
Και γι’αυτούς που επικαλούνται την φτώχεια τους επικαλείται το παράδειγμα της χήρας.
Για τους άλλους που προβάλλουν την αμάθεια τους, προβάλλει το παράδειγμα των Αποστόλων, που ήταν αγράμματοι.
Για όσους προφασίζονται ασθένεια, προβάλλει το παράδειγμα του Τιμόθεου ο οποίος συχνά πυκνά ήταν άρρωστος.
Υπακούοντας λοιπόν στο προσκλητήριο για Ιεραποστολή του Αγ. Ιωάννη του Χρυσοστόμου, αλλά και στις προτροπές για πάρα πολλά χρόνια του Σεβασμ. Κων/νου Σακελλαρόπουλου, ας καταβάλλουμε όλες μας τις δυνάμεις για να προσέλθουν και άλλοι εργάτες στον αγρό της Ιεραποστολής.
Γιατί ο θερισμός πολύς και οι εργάτες λίγοι.
Ο καθένας ας χρησιμοποιήσει τις δυνατότητες που έχει, και καθώς έλεγε ο Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος, «πες μου σε παρακαλώ πως θα γίνει συνεργός της Ιεραποστολής ο άλλος, όταν βλέπει εσένα να αδιαφορείς, τόσο, ακόμα και για την δική σου σωτηρία; Δεν είσαι σε θέση να κάνεις θαύματα και με αυτά να πείσεις; πείσε με την φιλανθρωπία, την συμπαράσταση, την συντροφικότητα, την περιποίηση και όλα τα παρόμοια».
Κα Μαρία Γεωργούλα
Θεολόγος – Φιλόλογος