1 Ιουνίου 2009
Περιοδικό «Ιεραποστολικός Ταχυδρόμος»
Τρυγόνος 3-5, Κυψέλη 11364 ΑΘΗΝΑ
Αξιότιμοι Κύριοι,
Μετά από πρόσκληση του Μητροπολίτη Ζιμπάμπουε κ.κ. Γεωργίου επισκέφθηκα την αφρικανική αυτή χώρα το Πάσχα που μας πέρασε. Οι εμπειρίες μου κατά την επίσκεψή μου αυτή ήταν μοναδικές, ειδικά εκείνες που σχετίζονται με την ιεραποστολική δράση.
Στο κείμενο που ακολουθεί περιγράφονται με συντομία λίγα από τα όσα έζησα στη μακρινή αυτή χώρα.
Με εκτίμηση Νίκος Ανδρέου.
«Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη» (Ματθ. κη’, 19). Την ευαγγελική αυτή εντολή έχει τάξει ως στόχο ζωής ο Κύπριος Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε Γεώργιος. Με το Σεβασμιότατο συνδέομαι φιλικά εδώ και μερικά χρόνια κι έτσι δε δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα να δεχτώ την πρόσκλησή του να μεταβώ στη μακρινή αυτή χώρα της Αφρικής το Πάσχα που μας πέρασε. Είχα ήδη ακούσει πάρα πολλά για τη Ζιμπάμπουε και, κρίνοντας από τη δραστηριότητα του Μητροπολίτη στην Κύπρο, ήμουν σίγουρος ότι και εκεί γίνεται σοβαρό ιεραποστολικό έργο. Και τώρα η απρόσμενη αυτή πρόσκληση θα μου έδινε την ευκαιρία να θέσω «τον δάκτυλόν μου εις τον τύπον των ήλων» (Ιω. κ’, 25)
Ο ιθαγενής π. Νεκτάριος διανέμει το αντίδωρο
Ο Μητροπολίτης Γεώργιος επιτελεί διπλό έργο. Αφ’ ενός διαποιμαίνει τους λιγοστούς Έλληνες που ζουν στην Ζιμπάμπουε και αφ’ ετέρου ασκεί έντονη ιεραποστολική δραστηριότητα ανάμεσα στον ντόπιο πληθυσμό. Της δραστηριότητας αυτής υπήρξα μάρτυρας κατά την επίσκεψή μου και μερικές από τις πλούσιες εμπειρίες μου θα παρουσιάσω στη συνέχεια.
Η πρώτη μου επαφή με την ιεραποστολή ήταν το Σάββατο του Λαζάρου, όταν συνόδευσα τον επίσκοπο στο Ιεραποστολικό Κέντρο Αγίου Νεκταρίου, που βρίσκεται στο Χαράρε, πρωτεύουσα της Ζιμπάμπουε. Εκεί μας υποδέχτηκαν οι μαύροι ορθόδοξοι, χορεύοντας και τραγουδώντας. Να σημειώσουμε εδώ ότι οι παραδοσιακοί χοροί και τα τραγούδια είναι βαθιά ριζωμένα στην ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων αυτών και το φανερώνουν σε κάθε ευκαιρία.
Στον Άγιο Νεκτάριο ο Σεβασμιότατος τέλεσε ομαδική βάπτιση ανθρώπων όλων των ηλικιών στο υπαίθριο βαπτιστήριο. Στη συνέχεια, οι νεοφώτιστοι χρίονταν με το Άγιο Μύρο εντός του Ιερού Ναού. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η τάξη και η υπομονή με την οποία περίμεναν όλοι -μικροί και μεγάλοι- για να δεχτούν το άγιο βάπτισμα.
Τη Μεγάλη Δευτέρα πήγαμε αεροπορικώς στο Μπουλαβάγιο, δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ζιμπάμπουε. Εκεί βρίσκεται το Ιεραποστολικό Κέντρο Αγίου Αυγουστίνου. Μπόρεσα ακόμα μια
φορά να διαπιστώσω την άδολη αγάπη και τον απέραντο σεβαμό με τον οποίο περιβάλλουν οι ντόπιοι ορθόδοξοι το Δεσπότη τους. Μετά τη Δοξολογία, που ψάλθηκε από όλους μαζί, δόθηκε στους παρισταμένους από ένα σακούλι «μίλι-μίλι» (είδος αραβοσιτάλευρου που αποτελεί το βασικότερο είδος διατροφής των κατοίκων).
Την Τετάρτη της Διακαινησίμου πήγαμε στο Γουόρεν Πάρκ, υποβαθμισμένο προάστιο του Χαράρε. Ελλείψει ιερού ναού, η συγκέντρωση έγινε στην αυλή του σπιτιού της πεθεράς του Αφρικανού ιερέα. Εκεί μοιράσαμε στις παριστάμενες γυναίκες παπούτσια που είχαν σταλεί από την Κύπρο. Στα παιδιά δόθηκαν μπισκότα.
Από ομαδική βάφτιση
Φεύγοντας από το Γουόρεν Παρκ, περιδιαβάσαμε την περιοχή, ψάχνοντας για οικόπεδο κατάλληλο για την ανέγερση ιερού ναού και τη δημιουργία καινούργιου ιεραποστολικού κέντρου.
Το Σάββατο της Διακαινησίμου πήγαμε και πάλι στον Άγιο Νεκτάριο, όπου είχαν συγκεντρωθεί οι ορθόδοξοι έφηβοι. Μετά τη συνήθη υποδοχή, τους μίλησε ο Δεσπότης. Στη συνέχεια, καθοδηγούμενοι από τους κατηχητές και τις κατηχήτριές τους στάθηκαν σε γραμμή, για να πάρουν ό,τι τους είχε ετοιμάσει η Μητρόπολη. Τα μεν αγόρια έπαιρναν ένα πουκάμισο κι ένα παντελόνι, τα δε κορίτσια ένα ζευγάρι παπούτσια και μια γυναικεία τσάντα.
Αν μου έμεινε κάτι απ’ όλες αυτές τις πρωτόγνωρες εμπειρίες, είναι η αυταπάρνηση που χρειάζεται κάποιος για να πάει να εργαστεί ιεραποστολικά σε μια αφρικανική χώρα. Και η αυταπάρνηση αυτή είναι σίγουρα το κύριο χαρακτηριστικό του Μητροπολίτη Γεωργίου. Όσοι από μας συνδράμουμε, είτε ηθικά, είτε υλικά το ιεραποστολικό έργο νά ‘μαστε σίγουροι ότι η συνδρομή μας αυτή «πιάνει τόπο».
Σ.Σ. Το Δ.Σ. του Ομίλου μας με ενδιαφέρον δημοσιοποιεί τα υπάρχοντα προβλήματα στην Ι.Μητρόπολη ΖΙΜΠΑΜΠΟΥΕ, που πραγματικά δοκιμάζεται ιδιαίτερα, αυτόν τον καιρό όλη η χώρα από την πείνα και τις αρρώστιες.
Γι’ αυτό ο Μητροπολίτης ΖΙΜΠΑΜΠΟΥΕ κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ βρίσκεται μαζί με τους συνεργάτες του στην πρώτη γραμμή, βοηθάει κάθε συνάνθρωπο και προωθεί συγχρόνως και το Ιεραποστολικό έργο.
Όμως η πείνα και γενικά οι ελλείψεις είναι φανερές και τα παιδιά ιδιαίτερα υποφέρουν και πολλά πεθαίνουν.
Ο π. Ηλίας Μαστρογιαννόπουλος με ευαισθησία και με ποιητικό τόνο γράφει χαρακτηριστικά σε βιβλίο του για τα παιδιά της Αφρικής τα εξής:
Κάθε πρωΐ παίρνω το γάλα μου με μια φέτα ψωμί και μαρμελάδα και ξεχνάω πόσα παιδιά πεθαίνουν στην Αφρική.
Κάθε μεσημέρι τρώω κρέας ή ψάρι και δεν χύνω ένα δάκρυ για τα παιδιά που λιμοκτονούν κάθε λεπτό στον τρίτο κόσμο.
Κάθε βράδυ απολαμβάνω τη σούπα και το γιαούρτι και δεν ικετεύω να με φωτίση ο Θεός
για το τι γίνεται ανάμεσα στη Σαχάρα και στο Σουδάν Παντοδύναμε, συγχώρεσέ με και φώτισέ με!