Το Ινστιτούτο Ανάπτυξης Δυτικής Ελλάδος (ΙΝ.Α.Δ.Ε.) και η Αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Αθήνα, μας προσκάλεσαν στο συνέδριο, που πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο «Γιάννος Κρανιδιώτης» του Υπουγείου Εξωτερικών, Ακαδημίας 1, Αθήνα, τη Δευτέρα, 28 Ιουνίου 2010 και ώρα 9:30 π.μ. με θέμα: «Μια νέα εποχή συνεργασίας ανάμεσα στην Ελλάδα και στις χώρες της Υποσαχαρικής Αφρικής».
Συμμετείχαν μέλη του ΙΝ.Α.Δ.Ε., εκπρόσωποι του Υπουργείου Εξωτερικών, ο εκπρόσωπος του Μακαριωτάτου Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής στην Αθήνα Μητροπολίτης Γέρων Αξώμης κ. ΠΕΤΡΟΣ, αντί του κανονικού εκπροσώπου Μητροπολίτη ΖΙΜΠΑΜΠΟΥΕ κ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ, που απουσίαζε λόγω κωλύματος.
Μια ομάδα ομιλητών ασχολήθηκε με την: 1) οικονομική και πολιτική κατάσταση στις Υποσαχάριες χώρες και 2) η άλλη ομάδα με την ανθρωπιστική και αναπτυξιακή βοήθεια στις χώρες αυτές, όπου ως ομιλητής μεταξύ των άλλων συμμετείχε και ο Σεβ/τος Αρχιεπίσκοπος Κεντρώας Αφρικής κ. ΙΓΝΑΤΙΟΣ.
Γλώσσες συνεδρίου: Ελληνικά και Γαλλικά με ταυτόχρονη διερμηνεία.
Ο Πρόεδρος του Ινστιτούτου Ανάπτυξης Δυτικής Ελλάδας κος Αθανάσιος Παπανδρόπουλος στον εναρκτήριο χαιρετισμό του στο Συνέδριο ανέφερε: Το ΙΝ.Α.Δ.Ε. είναι ένας φορέας της κοινωνίας των πολιτών, που μελετά ή προσπαθεί να προβάλει προβλήματα, που αφορούν κατά κύριον λόγο την Δυτ. Ελλάδα, αλλά και τον ευρύτερο, Ευρωπαϊκό, περιφερειακό χώρο.
Ο Ναός του Αγίου Αθανασίου, του Αθωνίτου, στο Ορθόδοξο Πανεπιστήμιο της Κινσάσα, την
ημέρα των εγκαινίων (5/7/2009)
Στο πλαίσιο αυτών των δραστηριοτήτων -οργανώθηκε αυτή η εκδήλωση σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την επιδίωξη- να φέρουμε πιο κοντά την Ελλάδα της ανάπτυξης σε μια αναπτυσσόμενη Ήπειρο, όπως η Αφρική, της οποίας το πιο σημαντικό κομμάτι είναι η Κεντρική Αφρική.
Όλοι γνωρίζετε ότι ζούμε σε μια παγκόσμια οικονομική κρίση. Η κρίση αυτή θα συμβάλει στο να φέρει μια παγκόσμια αναδιανομή του πλούτου, με ταυτόχρονη μετακίνηση των αναπτυξιακών δυνατοτήτων από τον αναπτυγμένο τώρα κόσμο στις αναπτυσσόμενες χώρες. Οι περισσότεροι από εσάς γνωρίζετε, ότι γίνεται πολύς λόγος σε παγκόσμιο επίπεδο από διαπρεπείς πολιτικούς κοινωνιολόγους για τις αναδυόμενες χώρες.
Στο πλαίσιο αυτό η ΑΦΡΙΚΗ, που είναι και αυτή μια αναδυόμενη Ήπειρος, θα παρατηρηθεί μια μεγάλη μετακίνηση επενδύσεων, η οποία ήδη είναι γεγονός. Αυτή θα συμβάλει και στον επανακαταμερισμό της εργασίας σε παγκόσμιο επίπεδο, όχι βέβαια χωρίς προβλήματα, νομισματικά, κοινωνικά ή πολιτικά. Όμως αυτό το οποίο είναι γεγονός, είναι η αναδιανομή του Παγκόσμιου πλούτου.
Στη συνέχεια έλαβαν το λόγο και άλλοι ομιλητές από την Ελλάδα και το Εξωτερικό.
Η ομιλία του Σεβ/του Αρχιεπισκόπου Κεντρώας Αφρικής κ. Ιγνατίου, έχει ως εξής:
Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση. Πολύ ενδιαφέρουσα, αλλά ως αναφορά για το ανάλογο θέμα δεν μπορώ να είμαι, όπως οι ιθύνοντες. Η δική μας οπτική γωνία είναι κάπως διαφορετική. Συμπίπτομε ότι θέλουμε το καλό όλοι.
Έχω και μία επιφύλαξη. Χρόνια ακούμε για βοήθεια προς την Αφρική. Όλα αυτά δεν είναι απαλλαγμένα από ιδιοτέλεια.
Άλλοι βλέπουν με επιχειρησιακό βλέμμα την Αφρική, άλλοι με αισθήματα φιλανθρωπίας, άλλοι εξαντλούνται στα μεταφερόμενα τρόφιμα.
Στο χώρο όπου κινούμαι η Ορθοδοξία έχει βασικό σκοπό. Οι Ορθόδοξοι κληρικοί εξυπηρετούν πνευματικές ανάγκες. Σήμερα η Ορθοδοξία είναι το θησαυροφυλάκιο της διδασκαλίας του Χριστού. Δια μέσου των αιώνων η Ορθοδοξία διαφύλαξε την αλήθεια.
Εμείς είπαμε στον Αφρικανό: Κοίταξε λεφτά δεν έχουμε και στο λέμε από την αρχή. Αν έχεις προβλήματα οικονομικά, εμείς δεν θα σου τα λύσουμε, γιατί δεν έχουμε χρήματα. Όταν έχουμε, όσο έχουμε, θα σου το δώσουμε με όλη μας την καρδιά, χωρίς να περιμένουμε καμιά ανταπόδοση. Αλλά θα σου δώσουμε αυτό που έχουμε, δηλαδή «το Ευαγγέλιο». Οι Αφρικανοί ευχαριστιούνται και εμείς κάνουμε ακόμη μερικά δευτερεύοντα πράγματα.
Στα νεώτερα χρόνια ξεκίνησε την Ιεραποστολή ο π. Χρυσόστομος Παπασαραντόπουλος. Όταν εγκατέλειψε αυτόν τον κόσμο, ήταν μεγάλος στην ηλικία. Τον διαδέχθηκε ο π. Χαρίτων Πνευματικάκης. Αφού πήρε τη σύνταξή του ως ιεροκήρυξ, εξακολούθησε ως Ιεραπόστολος.
Από το 1981 πάω και έρχομαι στην Αφρική. Ήμουν 37 χρόνια Ιεροκήρυκας. Μπορώ να πω ότι αφοσιώθηκα πολύ στο χώρο του ΚΟΓΚΟ και του ΚΑΣΑΪ ανατολικού και δυτικού.
Με αφοσίωση έπεσα στη δουλειά για να συνεχίσω το έργο αυτό του π. Χρυσόστομου που ήταν 12-13 χρόνια εκεί με βάση την ΚΑΝΑΓΚΑ, η οποία δεν ήταν από τα πλουσιότερα μέρη του ΚΟΓΚΟ. Κάποιοι Έλληνες έλεγαν στον π. ΧΑΡΙΤΩΝΑ: «Καλά δεν βρήκες χειρότερο μερος να πας;»
Εκεί όμως εργάσθηκε ο π. ΧΑΡΙΤΩΝ, έκτισε ναό, Γυμνάσιο, Λύκειο και βγήκαν από εκεί νέοι, απλοί ευγενείς, φιλοπρόοδοι, διπλωμάτες, επιστήμονες. Αισθάνεσαι ότι οι φοιτητές έλαβαν μόρφωση και επιμόρφωση. Έγινε η ΚΑΝΑΓΚΑ ένας παραγωγικός, πνευματικός χώρος.
Συνεχίζω και εγώ καίτοι είμαι 81 χρόνων. Νομίζω τόσον εγώ, όσον και οι συνεργάτες μου, ότι εξυπηρετούμε γενικά τον άνθρωπο. Βλέπουμε μεταμορφώσεις μεταξύ των παιδιών, γιατί σήμερα στα εκπαιδευτήριά μας είναι 2000 εκπαιδευόμενοι, αγόρια και κορίτσια.
Έχομε ιδρύσει νηπιοτροφείο μέχρι Πανεπιστήμιο, Θεολογική σχολή και προχωρούμε σε άλλα τμήματα του Πανεπιστημίου στην ΚΙΝΣΑΣΑ, (πληροφορική, Γεωπονία και Ιατρική).
Η Ευρώπη τα είχε όλα και τα έχει ακόμη, αλλά δεν έχει όμως χαρά, ησυχία, ειρήνη, γαλήνη ψυχής. Οι πολίτες της δεν είναι ευχαριστημένοι, γιατί δεν έχουν καθαρή την Ορθόδοξη πίστη.
Η Ευρώπη αποστασιοποιείται από τις ρίζες της, δεν προχωρεί σύμφωνα με τις αρχές του Ευαγγελίου του Χριστού, βουλιάζει και οι μεγαλύτερες δυνάμεις της υφίστανται συρρίκνωση.
Εμείς θέλουμε να εξυπηρετήσουμε το ΚΟΓΚΟ Χριστιανικά, ηθικά, πνευματικά.
Άμα ελευθερωθεί από την άγνοια, τη μαγεία, την πλάνη, θα αξιοποιήσει όλα τα άλλα φιλανθρωπικά και ανθρωπιστικά, που θα προσφέρει η Ευρώπη και η Εκκλησία.
Από ένα σημείο νομίζω ότι κάπως διαφοροποιούμεθα από τους Οργανισμούς.
Δίνω μεγάλη σημασία στο Ιατρικό προσωπικό. Οι ευεργεσίες προς το λαό είναι πράγματι μεγάλες, αλλά δεν έχουν την ωριμότητα της Οργανώσεως και διατηρήσεως. Ένα πράγμα εύκολα το αρχίζεις, αλλά αν δεν έχει βιωσιμότητα, είναι άχρηστο.
Πρέπει να πω ότι στο χώρο μας υπάρχουν πάνω από 150.000 Κογκολέζοι, οι οποίοι έχουν υιοθετήσει την Ορθόδοξη πίστη.
Πρέπει να πω, ότι το κράτος του ΚΟΓΚΟ μας έχει προσέξει και συχνά ζητά τη γνώμη μας, σε πράγματα που μας αφορούν. Διότι εμείς στην πολιτική και την οικονομία της χώρας δεν ανακατευόμαστε. Ούτε και μας έχει ανάγκη σε αυτό, αλλά μας προσέχει ως πνευματικούς παράγοντες. Αυτό μας ικανοποιεί, γιατί αποτελεί καταξίωση της εκεί παρουσίας και εργασίας μας.
Που βρίσκετε τα χρήματα, μας ρωτούν.
Εμείς απαντούμε: δεν τα βρίσκουμε, μας βρίσκουν. Βοηθάει και η Εκκλησία της Ελλάδος, η οποία μισθοδοτεί τους ιερείς μας με (90) δολ. το μήνα. Αν λάβει υπ’ όψιν κανείς ότι ένας ΚΟΓΚΟΛΕΖΟΣ πληρώνεται κάπου στα (60) με (90) δολ. το μήνα και ο ιερέας δεν παίρνει μόνο (90) δολ., αλλά συμπληρώνουμε το μισθό αυτό και εμείς.
Συνήθως τους δίνουμε 150 δολ. στον κάθε κληρικό και σε άλλους που κουράζονται στο λόγο και στην Ιεραποστολή προσθέτουμε και 50 ακόμη (200) δολ. Φυσικά δεν είναι το μεγαλύτερο, αλλά είναι άνετο για το ΚΟΓΚΟ.
Γιατί μαζί με αυτά τους δίνουμε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και άλλη στήριξη σε έκτακτες περιστάσεις, γέννες, κηδείες κλπ.
Επιπλέον κτίζουμε πέτρινους, περιποιημένους ναούς που θα αντέξουν και στο χρόνο και σε αξιώσεις αισθητικής, σύμφωνα με τη βυζαντική παράδοση και την τεχνοτροπία.
Από το 1981 που είμαι εκεί στην Αρχιεπισκοπή, έκανα 37 χειροτονίες κληρικών, αρκετοί των οποίων είναι εκπαιδευτικοί στοιχειώδους ή μέσης εκπαιδεύσεως. Κτίστηκαν 14 οικίες κληρικών, 10 Σχολεία, από Νηπιαγωγείο μέχρι Πανεπιστήμιο και υπό ανέγερση είναι η Ιατρική Σχολή και η Πληροφορική.
Η Γεωπονική χρειάζεται μια τροποποίηση των κτηρίων. Βοηθούμε 91 φοιτητάς και φοιτητρίας, για να πληρώνουν τα δίδακτρά τους και να μπορούν να παρακολουθούν τα Πανεπιστημιακά τους μαθήματα. Ανοίγουμε πηγάδια στο ύπαιθρο, όπου χρειάζονται. Έχουμε (4) ραδιοφωνικούς σταθμούς, ένα αυτοκίνητο ασθενοφόρο, το οποίο παίρνει «φωτιές», πάει και έρχεται. Εξυπηρετεί ασθενείς και ένα κλιμάκιο Ιεραποστολικό στην ΚΑΝΑΓΚΑ με (9) αφιερωμένες αδελφές, εκπαιδευτικούς ή νοσηλεύτριες.
Όλες οι παροχές αυτές γίνονται δωρεάν.
Πρέπει να πω ότι στα Σχολεία μας σπουδάζουν πάνω από 1200 παιδιά, τα οποία δεν πληρώνουν τίποτα.
Διευκολύνονται στα αναγνώσματά τους, στα βιβλία τους, στα Αγγλικά κλπ. Δωρεάν επίσης τους δίδεται και ένα γάλα και βιταμινούχες ουσίες, που για πολλά παιδιά είναι το μόνο σιτηρέσιο της ημέρας.
Στα σχολεία οι αφιερωμένες ιεραπόστολοι δεν σκέπτονται μόνον τα κεκτημένα δικαιώματα. Έχουν το νου τους μόνο στην προσφορά. Να σας πω ότι πληρώνουν τα τροφεία τους από την τσέπη τους, καθώς και τα φάρμακα, τη νοσηλεία και τις μετακινήσεις τους. Πόσες ζωές σώζουν αυτά τα πρόσωπα!
Στα σχολεία όλα δωρεάν τους τα προσφέρουμε. Ρόφημα, μεσημεριανό, διδασκαλία, ακόμη και τα εισιτήρια για να πάνε και να έρθουν στα πέρατα της Αρχιεπισκοπής. Το Κογκό είναι ίσο με 17 Ελλάδες. Για να ταξιδεύσει ένας φοιτητής στους δικούς του, χρειάζεται δύο και τρία αεροπλάνα από 150-500 δολ. το λιγότερο.
Και γιατί να πάρουμε από την επαρχία φοιτητές;
Δεν μπορούμε να πάρουμε από την ΚΙΝΣΑΣΑ; Μπορούμε και θα έχουμε ολιγότερα έξοδα. Το σχέδιο είναι να ενώσουμε αυτό το κράτος. Να έχουν παντού την ίδια προσευχή, την ίδια υμνολογία, την ίδια μουσική. Να συνδέονται μεταξύ τους, να πέσουν τα φράγματα και τα μεσότοιχα των φυλετικών διαφορών, που είναι διαφορές σκληρότερες απ’ ότι είναι οι άσπροι και οι μαύροι. Γίνεται ένας μεγάλος αγώνας, για να ενωθεί αυτό το έθνος, να μη μαλώνουν και να μη σκοτώνονται μεταξύ τους. Αν υπάρχει μια ενιαία γραμμή, ορθόδοξη θεολογία και λόγος Ευαγγελίου, θα φωτίζονται και τα άκρα. Κογκό δεν είναι μόνο το κέντρο.
Ότι μαθαίνουν στο κέντρο, τα μεταφέρουν στους ομοεθνείς τους στα χωριά τους, ακόμη και στα δάση, όπου ζουν οι δικοί τους.
Έτσι δεν πληρώνουμε μόνο το εισιτήριό τους, αλλά και την Ιεραποστολή που κάνουν και διαφωτίζουν με την Ορθόδοξη πίστη και τους άλλους ιθαγενείς.
Ο Σεβ. Μητροπολίτης Κεντρώας Αφρικής
κ. Ιγνάτιος με μαθητές στην Κανάγκα του Κογκό
Καλά που τα βρίσκετε τα χρήματα συνεχίζουν να με ερωτούν. Κυριολεκτώ, από το λαό, από τους φίλους τους προσωπικούς και τους συλλόγους που με πρωτοβουλία κάποιων ζηλωτών χριστιανών ορθοδόξων δημιουργούνται και αυξάνουν στην πατρίδα μας.
Το Πανεπιστήμιο, για να στηθεί, κόστισε πάνω από 3.000.000 δολ. και κτίστηκε σε λιγότερο από 2½ χρόνια. Πότε έγινε; Και πως έγινε; Πώς συγκεντρώθηκαν τα τεράστια αυτά ποσά; Δεν μπορώ να σας πω.
Θα σας πω ένα περιστατικό, για να λάβετε και μια εικόνα. Σε ζητάνε στο γραφείο, Σεβ/τε.
Αμέσως κατέβηκα και βρέθηκα μπροστά σε μία οικογένεια. Ο πατέρας, η μητέρα και μία αδελφή Νοσοκόμος, η κόρη τους. Μου λένε: Σεβ/τε μάθαμε ότι κτίζετε. Πουλήσαμε ένα εξοχικό που είχαμε και σας φέρνουμε τα χρήματα. Δεν ξέρω το όνομά τους. Να είναι ευλογημένοι.
Πέρσι είχα έλθει στη Λάρισα. Χτυπούν την πόρτα μου. Απαντώ, εμπρός και μπαίνει ένας Κύριος. Τον γνώριζα, ήταν εκπαιδευτικός. Έμαθα ότι χτίζετε και φέρνω τον οβολόν μου. Ο οβολός του ήταν (60.000) δολ. Δεν θέλω ούτε απόδειξη, ούτε να το ξέρει κανείς. Παρακαλώ τέτοιες προσφορές έχουμε.
Μου λένε κάνετε έργα και εμένα το μυαλό μου πάει σ’ αυτές τις περιπτώσεις, μέχρι τη γερόντισσα που θα βγάλει το μαντήλι της και θα ξεδιπλώσει ένα εικοσάρικο. Έχω 20€. Πάρτε τα για τα έργα σας.
Τώρα έχω μια σοβαρή απασχόληση. Θέλω να πάρω μια συσκευή για το Πανεπιστήμιο.
Ένας φίλος μου είναι καθηγητής του Πανεπιστημίου του Πολυτεχνείου. Είχε την καλοσύνη, ανεζήτησε, ανεύρε τον τύπο του μηχανήματος και μου λέει το μηχάνημα κοστίζει 16.000 €. Θα προσπαθήσουμε να τα βρούμε. Αλλά τον είδα ότι είχε δισταγμούς. Λέω, ακούστε: Ξέρω τη σπουδαιότητα αυτού του μηχανήματος, τον Οκτώβριο πρέπει να στηθεί στο Πανεπιστήμιο. Εάν τυχόν δεν θα βρείτε τα χρήματα, θα πάρω από αλλού, από εκείνα που μου έδωσαν για να χτίσω εκκλησία και θα πω: Θα αργήσει να χτιστεί ο Ναός, το μηχάνημα πρέπει να μπει, εφ’ όσον αυτό συμβάλλει στην πρόοδο των φοιτητών.
16.000 € τι είναι; Γι’ αυτό το πράγμα που μπορεί να ανορθώσει τα αφρικάνικα παιδιά.
Να δείτε τι δίψα έχουν. Τι ατμόσφαιρα υπάρχει στις αίθουσες τις διδασκαλίας με αγάπη για τη μόρφωση, με διάλογο. Αυτό το κλίμα ενδιαφέροντος δεν υπάρχει στα Πανεπιστήμια της Ελλάδος, το έχουν ξεχάσει. Θαυμάζεις τις ιδέες και τα νοήματα που έχουν αυτά τα παιδιά στο μυαλό τους και ελπίζεις βάσιμα ότι θα είναι πρόσωπα που θα έχουν λόγο στην κοινωνία του ΚΟΓΚΟ.
Η δεύτερη δυσκολία μου είναι να προλάβω σ’ ένα χρόνο να χτίσω την Ιατρική Σχολή. Αλλά πλήρη Ιατρική Σχολή δεν είναι απλό. Πρέπει να έχεις αίθουσες διδασκαλίας, αίθουσες εξετάσεων, κλινική, αμφιθέατρο, Σχολή αδελφών Νοσοκόμων και χώρο διαμονής των αδελφών Νοσοκόμων.
Τα λέγαμε με ένα καθηγητή της Ιατρικής που προτίθεται να έλθει από του χρόνου, τον Οκτώβριο να αναλάβει τη Δ/ νση και τη διδασκαλία μαζί με τη βοηθό του και (4) μαθητές του, για να ξεκινήσει η Σχολή και ο οποίος δηλώνει: Δεν θα πάρω ούτε ένα ευρώ. Θα προσφέρω ό,τι μπορώ. Συγκεκριμένα είναι ο έξοχος άνθρωπος ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΠΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ, τον οποίον έχουν επαινέσει πνευματικές διάνοιες του εξωτερικού.
Του απάντησα: Να γίνει ό,τι θέλετε, δεν αναμειγνύομαι στα θέματα της διδασκαλίας της Ιατρικής, αλλά το κτίριο θα γίνει.
Και τώρα πρέπει να αναζητώ, να βγω έξω.
Μου λένε ότι θα με βοηθήσουν….