«Έχε στο νου σου το παιδί, γιατί αν γλυτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα»
1. Θεοφιλέστατε, θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε εκ μέρους του Π.Χ.Ο.Ο.Ι. αφενός γιατί δεχθήκατε να επικοινωνήσουμε με αυτόν τον τρόπο και αφετέρου για το χρόνο που θα αφιερώσετε ώστε να απαντήσετε στις ερωτήσεις μας. Μας συγκινεί ιδιαίτερα όταν βλέπουμε στις μέρες μας έναν άνθρωπο να τα αφήνει όλα και να διακονεί την Ορθόδοξη Ιεραποστολή. Αρχικά, θα θέλαμε να μας πείτε, καθώς βρίσκεστε περίπου δύο χρόνια στην Ιερά Επισκοπή Τολιάρας και Ν. Μαδαγασκάρης, τι ήταν αυτό που σας έκανε να αφήσετε τη ζωή σας στην Ελλάδα και οδήγησε τα βήματά σας στην Αφρική;
Εγώ σας ευχαριστώ γι’ αυτή την τόσο ευλογημένη συνάντηση. Για να σας απαντήσω στο τι με έφερε στη Νότιο Μαδαγασκάρη, θα πρέπει πρώτα να σας πω τι με έκανε να ακολουθώ τον παπά του χωριού μου από πίσω, τι με έκανε να το σκάσω από το σπίτι μου και να χωθώ στην αγκαλιά του Πάρνωνα, στους κόλπους του γέροντός μου, τι με έκανε να γονατίσω τρεις τον αριθμό φορές έμπροσθεν της Αγίας Τραπέζης. Το ίδιο και το αυτό, η Χάρις του Θεού, και η αγάπη γι’ Αυτόν που με ξεπερνά και συνάμα με αγαπά. Μη νομίζετε όμως ότι αυτό έχει αποκλειστικά και μόνο μια μορφή. Άλλοτε παρουσιάζεται ως παρόρμηση εσωτερική, άλλοτε ως κλίση δια προσώπων και εν προκειμένω ως διάθεση υπακοής στον Πατριάρχη μας. «Πρόδρομέ μου, θα πας στη Νότιο Μαδαγασκάρη», μου είπε με τη χαρακτηριστική προφορά του και την παιδική χαρά να απαντά σε κάθε φθόγγο. Κι εγώ τότε, μη γνωρίζοντας τίποτα για τον προορισμό, άγνωστος μεταξύ αγνώστων, είπα απλώς «Να ‘ναι ευλογημένο, Μακαριώτατε!», διότι άπαξ και είναι ευλογημένο, είναι ήδη καταδικασμένο σε επιτυχία.
2. Αν και δε σας γνωρίζουμε προσωπικά, στον Π.Χ.Ο.Ο.Ι. σας νιώθουμε ιδιαίτερα κοντά μας μέσω του πνευματικού του Ομίλου μας, Σεβασμιωτάτου Κυθήρων κ. Σεραφείμ. Θα θέλατε να μας μιλήσετε λίγο για τον σύνδεσμό σας με τον Σεβασμιώτατο;
Ειλικρινώς θα προτιμούσα να σωπάσω. Άλλωστε η σιωπή είναι η γλώσσα της καρδίας, όπως μου είπε ένα γεροντάκι στο Άγιο Όρος. Για να μιλήσω για τον Σεβασμιώτατο θα πρέπει να γίνω εξαιρετικά συναισθηματικός ούτως ώστε να εκφραστώ ειλικρινώς. Μη γνωρίζοντάς με, μη έχοντας συναντηθεί ούτε μια φορά, έδειξε τόσο πατρικό ενδιαφέρον όσο λίγοι. Διέθεσε έναν κληρικό του στην ιεραποστολή μας και πάντοτε φροντίζει ούτως ώστε η αγάπη του να γίνεται αντιληπτή, είτε με απτά μέσα είτε προ πάντων δια προσευχής. Δόξα τω Θεώ, μέσα σε δύο χρόνια πορείας συνάντησα και τέτοιους ανθρώπους!
«Και ένας ιεραπόστολος να μείνει επί της γης αρκεί για να πυρπολήσει όλο τον κόσμο με Χριστό!»
3. Παρακολουθούμε το τεράστιο έργο σας μέσα από το κοινωνικό δίκτυο του Facebook. Γιατί αποφασίσατε να χρησιμοποιήσετε αυτό το μέσο; Πόσο διευκολύνει αυτό το εργαλείο το έργο σας;
«Τοῖς πᾶσι γέγονα τὰ πάντα» μας λέει ο Απόστολος Παύλος. Δεν υπάρχει στοιχείο του πολιτιστικού περιβάλλοντος το οποίο η Εκκλησία να μην το αναγνωρίζει ως αφορμή μαρτυρίας, πίστεως και ζωής, ως δίαυλο θεολογίας. Αυτό μας δίδαξαν οι Άγιοι Πατέρες, την τόλμη απέναντι σε κάθε πρόκληση. Βέβαια ο κυβερνοχώρος και η έκτασή του, δισεκατομμύρια ζευγάρια μάτια, αποτελεί τρόπο τινά τον μεγαλύτερο άμβωνα της οικουμένης. Παρά ταύτα, το κριτήριο της αλήθειας, είτε μιλάς σε πέντε πιστούς είτε σε ένα εκατομμύριο, παραμένει η μοναδική πηγή και το μοναδικό εχέγγυο. Προσωπικώς αγαπώ το μέσο αυτό, διότι, όπως συνηθίζω να λέω, «ψαρεύω» πρόσωπα τα οποία προσεύχονται για το έργο μας. Αν μη τι άλλο, αυτός είναι ένας θησαυρός που όλοι μας τον λαχταράμε.
4. Μέσα από τον κατακλυσμό των αναρτήσεων στο Facebook, έρχονται οι «Διάλογοι στην Αφρική» να δώ- σουν ζεστασιά στις ψυχές μας και, συνάμα, με σύντομο αλλά και μεστό τρόπο το στίγμα της ιεραποστολής. Απλά πράγματα της καθημερινότητας της Μαδαγασκάρης γίνονται αφορμή για βαθυστόχαστες και πνευματικές αναρτήσεις που ωφελούν πολύ όποιον κάνει τον κόπο να τις διαβάσει. Πώς προκύπτουν αυτές οι αναρτήσεις; Έχουν κάποιο συγκεκριμένο σκοπό ή έμπνευση;
Δεν είναι τίποτα άλλο παρά στιγμές ζωής. Όποιος βυθιστεί στην ιεραποστολή, τα ζει αυτά ξανά και ξανά σε μια ποικιλία εντάσεων. Οι διάλογοι «στην» και «για την Αφρική», είναι ένα μικρό δείγμα ότι οι απορίες ψυχής ενός ανθρώπου μπροστά στο άγνωστο του Θεού και το βέβαιο του θανάτου είναι ίδιες, είτε βρίσκεται στη ζούγκλα της Μαδαγασκάρης, είτε στην πλατεία Κολωνακίου, είτε στον εκατοστό όροφο κάποιου ουρανοξύστη στο Μανχάταν. Παράδοξο ότι δε μας ενώνει ό,τι ξέρουμε, παρά ό,τι δεν ξέρουμε και απορούμε.
«Η μαρτυρία δε σώπασε ποτέ, διότι είναι τόση η ορμή της Ζωής, που κι εμείς να σταματήσουμε θα ουρλιάξουν τα λιθάρια».
5. Τον τελευταίο χρόνο παγκοσμίως ζούμε μια πολύ δύσκολη κατάσταση, που έχει οδηγήσει στον φόβο και την απελπισία πολλούς ανθρώπους. Πώς βιώνετε την πανδημία εσείς και οι πιστοί στην Επισκοπή σας;
Ο εγκλεισμός είναι παγκόσμιος. Ο φόβος τείνει να γίνει παγκόσμιος. Ο θάνατος παρών, όπως πάντα. Στεκόμαστε αμήχανοι. Ποιμένες και όλο το ποίμνιο σκορπισμένο. Ξυπνώ καθημερινά και σκέφτομαι πως αν σήμερα επιστρέψει η κανονικότητα, πόσους από τους πιστούς θα βρω πίσω. Πόσοι έφυγαν και δεν ήμουν εκεί. Πόσοι έσβησαν αβοήθητοι και εγώ ήμουν ο μέγας απών. Δε μας μένουν πολλά να κάνουμε σ’ αυτή τη συγκυρία ή μη μόνον ένα. Μια γενναία ποιοτική αντίσταση. Μη συνηθίσουμε στο αυτόματο της αυτοπροστασίας από έναν αόρατο εχθρό. Μην ξεχάσουμε πώς είναι να είσαι άνθρωπος!
6. Πολλοί υποστηρίζουν πως οι δύσκολες μέρες που ζούμε δεν είναι κατάλληλος καιρός για ιεραποστολή ή ότι η ιεραποστολή είναι ανέφικτη. Από την άλλη, σε κάποια ομιλία σας είχατε τονίσει ότι «Εκκλησία χωρίς ιεραποστολή είναι εκκλησία χωρίς αποστολή». Πώς αυτό μπορεί να γίνει πράξη σήμερα;
Μα γίνεται πράξη «ἐν παντὶ τόπῳ τῆς δεσποτείας Του»! Δείτε το μέγα «χριστιανικό εργοτάξιο της Αφρικής», τη δράση στις ασιατικές χώρες, τις βαπτίσεις στον Αμαζόνιο και τους παγωμένους ιεραποστόλους της Αλάσκας. Πoτέ δεν έπαψε η όντως αποστολή της Εκκλησίας. Η μαρτυρία δε σώπασε ποτέ, διότι είναι τόση η ορμή της Ζωής, που κι εμείς να σταματήσουμε θα ουρλιάξουν τα λιθάρια. Μην κοιτάτε τους αργούς ρυθμούς. Δυστυχώς δεν έχουμε χέρια. Δεν έχουμε αρκετούς «τρελούς» κοντά μας οι οποίοι να ρισκάρουν τα πάντα για τον Έναν. Δεν πειράζει! Και ένας ιεραπόστολος να μείνει επί της γης αρκεί για να πυρπολήσει όλο τον κόσμο με Χριστό!
7. Κλείνοντας, τι θα λέγατε σε κάποιον που διαβάζει το Περιοδικό μας και προβληματίζεται σχετικά με το τι ο ίδιος μπορεί να κάνει για την Εξωτερική Ιεραποστολή;
Προσευχή και συγχώρεση πραγματική, ήτοι να καταστήσει έκαστος εξ ημών τον έσω άνθρωπο ικανό να βιώσει το πρόβλημα ενός αδελφού χιλιάδες μίλια μακριά, ως δικό του πρόβλημα. Δεν υπάρχει κάτι μεγαλύτερο. Θυσιάστε λίγα λεπτά της ώρας και πείτε ένα «Κύριε ελέησον την Ιεραποστολή σου». Φανταστείτε μερικές χιλιάδες «οχλήσεις» προς τον Κύριο για όσους τρέχουν στις εσχατιές του κόσμου. Σίγουρα αρκούν για να γίνει το κάθε βήμα μας αρχή Παραδείσου.
Θεοφιλέστατε, σας ευχαριστούμε πολύ για την ευκαιρία αυτής της συζήτησης.
Επιμέλεια: Μαυρίδη Μαρία Μπέκου Βασιλική
«Διάλογοι στην Αφρική»: – Και γιατί κρεμάτε σταυρό στο λαιμό σας; – Γιατί δεν τολμώ να τον περάσω στην πλάτη μου.
Για να γνωρίσετε το έργο του Θεοφιλέστατου Επισκόπου κ. Προδρόμου μπορείτε να ακολουθήσετε τη σελίδα στο Facebook:
Ιεραποστολή στην Επισκοπή Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης