«Ἀναστάσεως Ἡμέρα,
Καί Λαμπρυνθῶμεν Τῇ Πανηγύρει,
Καί Ἀλλήλους Περιπτυξώμεθα …».
(Δοξαστικόν Τῶν Αἴνων Τοῦ Πάσχα)
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !
Μέ τήν Χάριν καί τό ἔλεος τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐφθάσαμε στήν ἅγια καί φωταυγῆ νύκτα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Θείου Λυτρωτοῦ μας, ἀφοῦ σύν Θεῷ διανύσαμε τόν πνευματικό δίαυλο τῆς κατανυκτικῆς περιόδου τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καί τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Ἑβδομάδος.
Ὁ ἱερός ὑμνογράφος τῆς κορυφαίας αὐτῆς Δεσποτικῆς ἑορτῆς, τό ἡδύλαλο στόμα τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, μᾶς παρακινεῖ νά «λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει». Ὄχι μόνον τά ἐνδύματά μας νά εἶναι λαμπρά, ἀλλά πρωτίστως καί κυρίως ἡ στολή τῆς ψυχῆς νά εἶναι λαμπρή καί φωτεινή, καί ὁ νοῦς καί ἡ καρδία μας νά κοινωνοῦν καί μετέχουν τῆς θείας φωταυγείας. Οἱ χριστιανικές ἀρετές, μέ πρυτανεύουσα τήν θεία ἀγάπη, νά φεγγοβολοῦν καί νά ἀστράπτουν.
Μέσα σέ αὐτό τό ἀκτινοβόλο Ἀναστάσιμο κλῖμα καλούμεθα νά πραγματώσωμε τήν ὑμνογραφική προτροπή «καί ἀλλήλους περιπτυξώμεθα». Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου μας εἶναι ἡ τρισμέγιστη ἑορτή τῆς ἀγάπης καί
τῆς φιλαδελφίας. Εἶναι ἡ «καινή ἐντολή» τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τήν ὁποία ἐδίδαξε ὄχι μόνο μέ λόγους, ἀλλά καί ἔμπρακτα, ἀπό τό ἰκρίωμα καί τόν «ἄμβωνα» τοῦ Ζωοποιοῦ Του Σταυροῦ. Ἀγάπη θυσιαστική, κενωτική, ζωηφόρα, ἀναγεννητική καί ἀναπλαστική.
Ὁ μελίρρυτος κήρυκας τῆς ἐνσάρκου Θείας Οἰκονομίας καί τῆς Θείας Ἀγάπης ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἀναφερόμενος εἰς τά ὑπέροχα κατορθώματα καί τά ἆθλα τῆς θείας ἀγάπης σημειώνει τά ἑξῆς ̇ (τά ἀποδίδουμε εἰς τήν ἁπλῆ γλῶσσα): «Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἕνωσε τόν οὐρανό μέ τή γῆ. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ θρόνιασε τόν ἄνθρωπο στό βασιλικό θρόνο. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐφανέρωσε τόν Θεό στή γῆ. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἔκανε δοῦλο τόν Κύριο τοῦ σύμπαντος. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἔδωσε τόν Ἀγαπητό ὑπέρ τῶν ἐχθρῶν, τόν Υἱό ὑπέρ τῶν μισούντων, τόν Κύριο ὑπέρ τῶν δούλων, τόνΘεό ὑπέρ τῶν ἀνθρώπων, τόν Ἐλεύθερο ὑπέρ τῶν ὑπηρετῶν. Ἀφοῦ εὐχαριστήσουμε γιά ὅλα αὐτά τόν Θεό, ἄς ἀγωνισθοῦμε νά ἀποκτήσωμε κάθε ἀρετή καί προπαντός νά κατορθώσωμε μέ ἀκρίβεια τήν ἀγάπη» (Ε.Π.Ε. 20, 664-666). «Ἄς φροντίσουμενά μάθωμε τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Μεγάλο πρᾶγμα εἶναι αὐτό. Τίποτε ἄλλο δέν μᾶς ὠφελεῖ τόσο. Τίποτε δέν μᾶς ὁδηγεῖ μέ τόση δύναμι στήν κατάνυξι. Ἡ ἀγάπη μᾶς ἐλεεῖ. Μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπό τόν φόβο τῆς κολάσεως … Ἄς φροντίσουμε νά σπουδάσωμε τήν ἀγάπη. Παντοῦ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος θέτει ὡς αἰτία τῶν πάντων τήν ἀγάπη» (Ε.Π.Ε. 20, 580). «Ἡ πνευματική ἀγάπη εἶναι ἀνώτερη ἀπό ὅλες τίς ἀγάπες … Κατεβαίνει ἀπό ἐπάνω, ἀπό τόν Οὐρανό» (Ε.Π.Ε. 22, 82).
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί, Θαυμάζει κανείς καί ἐκπλήσσεται μέ τό εὐρυδιάστατο καί τό ἀπεριόριστο τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης ̇ τό ὕψος καί τό βάθος της, τό εὗρος καί τό μῆκος, τήν καθολικότητα καί τό ἀπερίγραπτο τῆς θεοδίδακτης θείας ἀγάπης. Εἶναι ἡ ἀληθινή, μοναδική καί ὑπερτέλεια ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ἀσύγκριτη καί ὑπέρτερη ἀπό κάθε γήϊνη καί κοσμική ἀγάπη.
Πόσο ἀναγκαῖο καί ἀπαραίτητο εἶναι τό θεῖο μήνυμα τῆς ἀγάπης τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου καί Θεοῦ μας στόν πάμφτωχο ἀπό τέτοια ἀγάπη καί προδομένο σύγχρονο κόσμο! Πυκνό τό νέφος ἀπό τίς πράξεις βίας, ἁρπαγῆς, ἐκμεταλλεύσεως, ἀνελευθερίας, καταπιέσεως, ὠμῆς ἐγκληματικότητας σέ βάρος τῆς ζωῆς ἀθώων ἀνθρώπων, ἐν ὀνόματι θρησκευτικῶν πεποιθήσεων, καί ἄλλων ἀνομολογήτων πράξεων, σκιάζει τήν ἀνθρωπότητα. Αἰσθήματα φόβου και τρόμου, μοναξιᾶς καί ἐγκαταλείψεως, ἀσπλαγχνίας καί ἀδιαφορίας, κυριαρχοῦν στίς καρδιές τῶν συνανθρώπων μας, πού δέν ἐγνώρισαν τόν Χριστό, δέν ἐγεύθησαν τούς γλυκεῖς καρπούς τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης, δέν ἔζησαν ποτέ τήν ἐν Χριστῷ ἁγιοπνευματική ζωή.
«Λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει» (τῆς Ζωηφόρου Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας), ἀδελφοί, «καί ἀλλήλους περιπτυξώμεθα». Νά λαμπρύνωμε τήν στολή καί τό ἔνδυμα τῆς ψυχῆς μέ τίς φεγγοβόλους χριστιανικές ἀρετές τῆς πίστεως, τῆς ἐλπίδος καί τῆς ἀγάπης, μέ κορυφαία τήν βασίλισσα τῶν ἀρετῶν, τήν ἀγάπη, καί τίς λοιπές ἀρετές, πού εἶναι ὁ καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος: χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, ἀγαθωσύνη, πραότητα καί ἐγκράτεια. Ἰδού τό σωτήριο μήνυμα τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ καί φωτίσαντος τόν κόσμον μέ τήν ἔνδοξον καί φαεσφόρον Ἀνάστασίν Του.
Εἴθε ὁ Ἀναστάς Κύριος μας καί Θεός, ὁ Νικητής τοῦ θανάτου, τῆς φθορᾶς καί τῆς ψυχοφθόρου ἁμαρτίας, νά δωροφορήση εἰς ὅλους τούς πιστούς καί μάλιστα σέ ὅλες τίς χῶρες τῆς Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολῆς μέ τούς προσφιλεῖς Ἱεραποστόλους καί τούς ἐνταῦθα καί ἀλλαχοῦ τιμίους συνεργούς των τά πλούσια δῶρα τοῦ ἀνεσπέρου Θείου Φωτός, τῆς Πασχαλινῆς χαρᾶς καί τῆς Ἀναστάσιμης Θείας Ἀγάπης, καθώς ἐπίσης καί τήν Θεία Του εἰρήνη καί εὐδοκία εἰς τήν Ἁγία μας Ἐκκλησία καί ὅλον τόν κόσμο.
† Ὁ Κυθήρων Σεραφείμ