Την Κυριακή, 20η Ιουνίου 2010, είχαμε την ευκαιρία να μας επισκεφτούν στα γραφεία της Ιεραποστολής κατά τον πρωϊνό καφέ τρεις Μητροπολίτες, ιεραπόστολοι στην Αφρικανική γη, από εκείνους τους ανθρώπους που έβαλαν ως σκοπό της ζωής τους την περίφημη εκείνη εντολή του Θεανθρώπου: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη…» Οι Μητροπολίτες αυτοί είναι Ιεραπόστολοι με θυσιαστική αγάπη που δεν υπολογίζουν κόπους και κινδύνους και διακρίνονται για την εργατικότητά τους και το οργανωτικό τους πνεύμα.
Ήταν οι Μητροπολίτες: ΖΙΜΠΑΜΠΟΥΕ και έξαρχος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας στην ΑΘΗΝΑ κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ο Επίσκοπος ΚΑΝΩΠΟΥ και Ηγούμενος στην Ιερά Μονή Αγίου ΣΑΒΒΑ του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας κ. ΣΠΥΡΙΔΩΝ και ο Μητροπολίτης ΝΙΓΗΡΙΑΣ κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ.
Προηγουμένως στη θεία Λειτουργία, στον Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου Κυψέλης, ιερούργησε ο Σεβ/τος ΝΙΓΗΡΙΑΣ κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, συμπροσευχόμενοι οι δύο άλλοι Αρχιερείς και συλλειτουργούντες δύο Αρχιμανδρίτες.
Μετά το πέρας της θείας Λειτουργίας τους Αρχιερείς και τους Αρχιμανδρίτες υποδεχθήκαμε με χαρά στον Όμιλό μας.
Προσφέρθηκαν κεράσματα και μετά το καθιερωμένο Κυριακάτικο πρωϊνό μήνυμα του φιλόλογου κ. Θ. ΒΓΟΝΤΖΑ, ο πρόεδρος του Ομίλου προσεφώνησε τους Αρχιερείς και τους ευχαρίστησε για την άφιξη και την ευλογία τους στον Ομιλό μας. Παράλληλα τους παρακάλεσε, όπως μας μεταφέρουν μηνύματα ιεραποστολικά και μάλιστα σχετικά με προσωπικές εμπειρίες τους.
Οι δύο Αρχιερείς κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ και κ. ΣΠΥΡΙΔΩΝ συνοπτικά έδωσαν τον χαιρετισμό τους και παραχώρησαν στον Μητροπολίτη ΝΙΓΗΡΙΑΣ κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ το λόγο, ο οποίος ανταποκρίθηκε ως ακολούθως:
Σεβ/τε, άγιε ΖΙΜΠΑΜΠΟΥΕ και έξαρχε του Πατριαρχείου… στην ΑΘΗΝΑ. Σεβ/τε άγιε ΚΑΝΩΠΟΥ και Ηγούμενε του Πατριαρχείου στην ιερά μονή Αγ. Σάββα.
Κύριε Πρόεδρε,
Αγαπητοί φίλοι και φίλες
Πραγματικά νιώθω ιδιαίτερη χαρά που μετά από ένα μεγάλο διάστημα τα κατάφερα.
Αξιώθηκα για 2η φορά να σας επισκεφτώ, να βρεθούμε στον χώρο αυτό.
Ευχαριστώ τον Έξαρχο της Εκκλησίας μας και τον κ. Πρόεδρο, για την πρόσκληση την σημερινή και την ευκαιρία αυτή που μου δόθηκε.
Ευχαριστώ το Θεό για την ευκαιρία που μου έδωσε να αξιώσει εμένα πρώτιστα, και την χαρά της κοινωνίας μέσα στον χώρο που οι περισσότεροι από εσάς εκκλησιάζεστε, σε ένα χώρο ο οποίος κουβαλάει τις αγωνίες της Εκκλησίας της Αλεξανδρείας, αλλά και των φίλων της, τους αγώνες και τις αγωνίες για την διάδοση του Ευαγγελίου.
Αγώνες και αγωνίες που εντάχθηκαν στα χρόνια που ακολούθησαν τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο που, όπως ξέρουμε, τότε πλέον άρχισε δειλά-δειλά η Εκκλησία της Αλεξανδρείας να ανακαλύπτει, να επανακαλύπτει καλύτερα ένα χαμένο κομμάτι του εαυτού της, της ταυτότητάς της, που ήταν η έξοδος προς τα Έθνη τα ευρισκόμενα κάτω από την Σαχάρα. Τα έθνη αυτά μέχρι τότε δεν είχαν γνωρίσει το Πνεύμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Δεν θα πούμε ότι δεν είχαν γνωρίσει ή είχαν ακούσει περί Χριστού. Δεν είχαν ακούσει για τον Χριστό. Δεν είχαν ακούσει για την Εκκλησία, αλλά στις περισσότερες Αφρικανικές χώρες και κυρίως στις Υποσαχάριες το μήνυμα δόθηκε από τις Εκκλησίες εκείνες δηλαδή από τους Ρωμαιοκαθολικούς, τους Αγγλικανούς και τους Προτεστάντες, που αποτέλεσαν, αν δεν κάνω λάθος, το δεκανίκι της Αποικιοκρατίας σε χρόνια δύσκολα για την Αφρική.
Μεταφέρω την αγάπη και τις προσευχές της τοπικής Εκκλησίας της δικιάς μας. Δηλαδή της Εκκλησίας της Νιγηρίας, των Ορθόδοξων πιστών που βρίσκονται στην Νιγηρία, στην Δημοκρατία του Μπενίν.
Συνοπτικά θα αναφερθώ στις προσπάθειες από την προηγούμενη επίσκεψη μέχρι τώρα, για να σας θυμίσω αυτά με τα οποία με αρκετή δυσκολία και με την χάρη του Θεού προσπαθούμε να οργανώσουμε στον χώρο αυτό.
Θα ξεκινήσω από κάποια στοιχεία που αφορούν την Εκκλησία. Θα φρεσκάρω την μνήμη σας. Οι Ορθόδοξοι πιστοί είναι οργανωμένοι περίπου σε 40 ενορίες και κοινότητες, διάφορες αριθμητικά. Τρεις (3) ενορίες βρίσκονται στο Τόγκο, έξη (6) βρίσκονται στην Δημοκρατία του Μπενίν και οι υπόλοιπες βρίσκονται στην Νιγηρία που μέχρι πρόσφατα η Ιεραποστολή της Εκκλησίας είχε περιοριστεί στην Ανατολική Νιγηρία.
Δημιουργούνται οι πρώτες κοινότητες και με τη χάρη του Θεού, πηγαίνοντας την άλλη εβδομάδα και ανάλογα με το μέγεθος των βροχών, πρέπει να θεμελιώσω και τον πρώτο ναό, επ’ ονόματι του Αγίου Χαραλάμπους και του Αγίου Αθανασίου. Είναι μια κοινότητα θα έλεγα με πολύ ενθουσιασμό. Ήδη στiς περιοχές γύρω υπάρχει αίτημα από τοπικούς φορείς και από εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης, αλλά και από παραδοσιακούς άρχοντες, φύλαρχους, βασιλείς να αποσταλούν κήρυκες στα χωριά τους για να τους κατηχήσουν και να δημιουργηθούν οι πρώτες Χριστιανικές κοινότητες.
Υπάρχει ανάπτυξη σε άλλες φυλές στο Δέλτα του Νίγηρα και εκεί το έργο προχωρεί με αρκετή δυσκολία, αιτία οι πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες στο Δέλτα.
Με το κίνημα ανεξαρτησίας που υπάρχει, καθιστούν δύσκολο το έργο το δικό μας, όχι τόσο της Εκκλησίας, όσο το προσωπικό. Και τι εννοώ: Καθίσταται δύσκολη η παρουσία μου και προβληματική, γιατί στα μέρη εκείνα γίνονται πάρα πολλές απαγωγές. Η αστυνομία, οι τοπικές αρχές και η Ελληνική Πρεσβεία, αλλά και οι ορθόδοξοι της περιοχής, κάποιες φορές με αποθαρρύνουν, ή μου συστήνουν να είμαι πολύ προσεκτικός και σας επαναλαμβάνω, υπάρχουν πάρα πολλές απαγωγές για λύτρα.
Ξεκίνησαν αυτές οι καταστάσεις σαν κάποια μορφή πίεσης προς την Κυβέρνηση, με απαγωγές προσώπων πετρελαϊκών εταιριών, αλλά τώρα δυστυχώς έχουν ξεφύγει από τα όρια και γίνονται απαγωγές με σπείρες διαφόρων προσώπων και φυσικά μόνο και μόνο για χρήματα.
Υπάρχει επίσης ανάπτυξη Ιεραποστολική και σε μια άλλη περιοχή, στην πολιτεία ΕΝΤΟ στο ΒΕΝΙΝ CITY «Δημοκρατία του Μπενίν», που ήταν μια από τις παλαιότερες αυτοκρατορίες. Πάει πολλές εκατοντάδες χρόνια πριν, ίσως και προ Χριστού, με πάρα πολύ πλούτο, πλούτο πολιτιστικό και κουλτούρα. Αυτή εξαφανίστηκε στα 1800 και στα 1900 από τους Άγγλους.
Όπως συμβαίνει και με τα Ελγίνεια μάρμαρα τα δικά μας. Όλος ο πλούτος των βασιλέων του Μπενίν βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο και δεν τα βιώνουμε μόνο εμείς, πολλοί λαοί τα βιώνουν αυτά και στην Αφρική το ίδιο πράγμα συμβαίνει.
Προχωράει το Ιεραποστολικό έργο και στην Δημοκρατία του Μπενίν. Εκεί αυτές οι 6 Ενορίες πορεύονται καλά, χωρίς να δίνουμε έμφαση τόσο στην αριθμητική ανάπτυξη σε αυτή την φάση των Ενοριών. Φροντίζουμε για την πνευματική τους ανάπτυξη, να δημιουργηθούν πολύ γερά θεμέλια. Δεν προχωράμε σε μαζικές εισόδους άκριτα μέσα στην Εκκλησία, αλλά προσπαθούμε στο μέτρο που μπορούμε να είμαστε συνεπείς και προσεκτικοί.
Στην Δημοκρατία του ΜΠΕΝΙΝ λειτουργεί ένα μικρό ησυχαστήριο, της Αγίας Σκέπης.
Έχει μια Γερόντισα αφρικανή, υπάρχει και μια άλλη, η οποία είναι υπέργηρη και έχει προβλήματα με το βάδισμα και με την όραση. Είναι πάνω από 80 χρονών. Κάποιες φορές έρχεται και μια Γαλλίδα μοναχή από κάποιο Ορθόδοξο Μοναστήρι της Γαλλίας και βοηθά. Η Γερόντισα Μαρία έχει ξεκινήσει ένα ίδρυμα και προστατεύει πολλούς άπορους αόμματους, τους οποίους διδάσκει. Έμαθε καλαθοπλεκτική και έτσι οι άνθρωποι δεν ζουν από την φιλανθρωπία, αλλά πουλούν τα εργόχειρά τους και εκείνη φροντίζει για κάποια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και την διατροφή τους.
Το ίδρυμα αυτό κατέρρευσε, αλλά πάλι με τη χάρη του Θεού παρουσιάστηκε μια κυρία από το Λονδίνο, η οποία μας το αποκατέστησε και έχουμε ένα πολύ ωραίο ίδρυμα. Αυτή τη στιγμή είναι ολοκαίνουργο. Οι ενορίες εξυπηρετούνται από 6 ιερείς. Ο Αρχιερατικός επίτροπος είναι ένας αξιόλογος κληρικός που είναι επίκουρος καθηγητής της Σχολής, στην έδρα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ο Σεβ/τος κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Μητροπολίτης ΝΙΓΗΡΙΑΣ διερχόμενος εξ ΑΘΗΝΩΝ
στις 23-11-2006, τέλεσε τη θεία Λειτουργία στον Άγιο ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΚΥΨΕΛΗΣ.
Συμπροσευχόμενος παρέστη ο νυν μακαριστός Γέροντάς μας Σεβ/τος ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ. Στιγμιότυπα την ώρα του καθαγιασμού των τιμίων δώρων.
Ευλογημένες στιγμές, γεμάτες πίστη και ευλάβεια.
Στην περιοχή εκεί κτίστηκαν 11 σχολεία. Υπάρχει Σεμινάριο Γαλλόφωνο, το οποίο έχει γύρω στους 20 φοιτητές. Δεν είναι εγκατεστημένοι, δεν ζουν μόνιμα, δεν υπάρχει οικοτροφείο, αλλά έχει σύγχρονους τρόπους εκμάθησης.
Τα μαθήματα γίνονται κάθε Σάββατο και κάθε 15 ημέρες έρχονται με τις εργασίες κ.λ.π.
Στην Νιγηρία υπάρχει το Αγγλόφωνο Σεμινάριο του Αγίου Αντωνίου.
Ελπίζω να δώσει δύναμη ο Θεός και να ανοίξει τους δρόμους εκείνους που θα το μετατρέψουν, σε μια πολύ καλή Θεολογική Σχολή στην Δυτική Αγγλόφωνη Αφρική.
Είμαι υπέρ της άποψης πάντα της αποκέντρωσης. Δηλαδή δεν μπορεί να λειτουργεί μόνο μια Πατριαρχική Σχολή π.χ. στην Κένυα. Είναι ανάγκη να δημιουργηθούν μερικές Αγγλόφωνες ή Γαλλόφωνες, ώστε να υπάρξει μία αποκέντρωση.
Ας μη ξεχνάμε τη διαφορά ανάμεσα στην Ανατολική και Δυτική Αφρική, σε κουλτούρα, σε νοοτροπίες και νομίζω ότι είναι απαραίτητο. Το Σεμινάριο αυτό στηρίχτηκε από πολλούς και στηρίζεται από αρκετούς Ελλαδίτες Μητροπολίτες με τη συνδρομή των οποίων λειτουργεί απρόσκοπτα και το Οικοτροφείο και όλα.
Στην Δημοκρατία του Τόγκο είναι ένα καινούργιο Ιεραποστολικό έδαφος για εμάς.
Η 1η εκκλησία, αφιερωμένη στην Παναγία, χτίστηκε με δαπάνες του Καθηγητή της Μικροβιολογίας κου ΠΙΠΕΡΑΚΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ, που έχει γράψει κάποια αγιογραφικά μελετήματα. Αυτός και η κόρη του μας έδωσαν την ευλογία να έχουμε τον πρώτο Ορθόδοξο Ναό. Ελπίζουμε να βρίσκεται στο τέλος τώρα ο Ναός. Ένα Ιεραποστολικό κέντρο υπάρχει σε απόσταση 70 χιλιόμετρα, στο οποίο προσπαθούμε τώρα να κτίσουμε. Λειτουργεί σχολείο Δημοτικό, Γυμνάσιο, αλλά κάτω από ελενίτ και ξύλο και ελπίζουμε με τη χάρη του Θεού να τα καταφέρουμε στο άμεσο μέλλον, ή όποτε ο Θεός θέλει.
Όπως ανέφερε και ο κύριος πρόεδρος είναι δύσκολες οι καταστάσεις και δύσκολες οι συγκυρίες που μπορούν να μας κάμψουν και να μας απογοητεύσουν.
Σίγουρα είναι στιγμές που όλους μας και εγώ τουλάχιστον ομολογώ για τον εαυτόν μου, με πιάνει πανικός, όταν πλησιάζει το τέλος του μήνα και σκέπτεται κανείς την μισθοδοσία των κληρικών, των δασκάλων.
Στη Νιγηρία τα σχολεία τα συντηρεί αποκλειστικά η Μητρόπολη.
Τα δύο Σχολεία είναι πολύ ωραία. Στο ένα θα εγκαινιαστούν οι εγκαταστάσεις το συντομότερο. Το ένα σχολείο έχει 260 παιδιά και το άλλο 200:
Κάποιες φορές με πιάνει πραγματικό άγχος, αλλά έρχομαι και λέω: «Πότε κανείς αφέθηκε να πέσει τόσο χαμηλά από το Θεό;»
Αυτό το έργο που όλοι υπηρετούμε, όποιοι και αν είμαστε όπου και αν βρισκόμαστε δεν ξεκίνησε από εμάς.
Κανείς από εμάς δεν είναι τόσο εγωιστής, τόσο εωσφορικά σκεπτόμενος, ώστε να θεωρεί ότι εμείς λειτουργούμε και εμείς εκτελούμε.
Ο πρώτος Μέγας και πραγματικός Ιεραπόστολος είναι ο ίδιος ο Χριστός.
Εμείς όπως μοιραζόμαστε την Γενική Ιεροσύνη του Χριστού, έτσι μοιραζόμαστε και την εντολή για κήρυγμα και αποστολή.
Κάποιοι καλύτερα, κάποιοι λιγότερο, κάποιος μπορεί να βάλει ένα μικρό θεμέλιο, κάποιος μπορεί να κτίσει μία ολόκληρη κολώνα. Αυτό είναι τελείως αδιάφορο στα μάτια του Θεού.
Νομίζω ότι λειτουργούμε και στεκόμαστε το ίδιο, εφόσον ό,τι κάνουμε, το κάνουμε με καθαρή καρδιά και με ζεστασιά.
Θυμάμαι, είπατε κ. Πρόεδρε να αναφέρω προσωπικές εμπειρίες. Η εμπειρία που μπορώ να μαρτυρήσω, για τα όσα περίεργα και θαυμάσια και καταλυτικά συμβαίνουν την κρίσιμη στιγμή.
Γνωρίζω ο καθένας από εμάς έχει τέτοιες εμπειρίες από το χέρι του Θεού στην ζωή του.
Εκείνο που μου μένει αξέχαστο και δεν πρόκειται ποτέ μα ποτέ να λησμονήσω είναι τα χρόνια τα ιερατικά μου στην Νότια Αφρική, όπου σπούδαζα. Υπηρετούσα στο Ναό των Αγίων Αναργύρων. Ήταν ο μόνος Πατριαρχικός Ναός, δεν ήταν Κοινοτικός. Εμένα με πλήρωνε η Μητρόπολη. Έπαιρνα τα λιγότερα χρήματα από τους άλλους ιερείς. Δεν είχα τα προνόμια που είχαν οι άλλοι ιερείς οι Κοινοτικοί, αλλά ταυτόχρονα ήμουν και φοιτητής στη Θεολογική Σχολή στη Θεσσαλονίκη και έφευγα Ιανουάριο, Ιούνιο και Σεπτέμβριο για τις εξετάσεις. Είχα κάποιο φίλο πληρεξούσιο, που μου έπαιρνε τα βιβλία και μου τα έστελνε με την Ολυμπιακή.
Για να μη σας κουράζω, θυμάμαι ότι επρόκειτο να φύγω για την εξεταστική περίοδο. Είχα διαβάσει πάρα πολύ τα μαθήματα, για τις τελευταίες περιόδους. Ήταν Πέμπτη και έφυγα από τη Μητρόπολη στην οποία ήμουνα Γραμματέας και λαμβάνω ένα τηλεφώνημα από την Ολυμπιακή ότι:
Πατέρα Αλέξανδρε, το εισιτήριό σας πρέπει να έρθετε το απόγευμα μέχρι τις 5 να το πάρετε, διότι εάν δεν έρθετε, θα πρέπει να το ακυρώσουμε. Αύριο είναι η πτήση. Φυσικά είπα ναι θα έρθω. Το εισιτήριο στοίχιζε, αν δεν κάνω λάθος, 2000 ράντ.
Στην τσέπη μου δεν είχα περισσότερα από 20 και δεν υπήρχε προοπτική να έρθουν από κάπου και δεν είχα βοήθεια για την συγκεκριμένη περίπτωση από την Μητρόπολη.
Βέβαια ομολογώ ότι την ώρα που οδηγούσα για να γυρίσω από την Μητρόπολη στο σπίτι, στο Ναό προηγουμένως δάκρυσα. Τώρα είπα είμαι στο τέλος, τι να κάνω; Θα καθυστερήσω, αλλά δεν θα πεθάνω. Θα τηλεφωνήσω στην Ολυμπιακή ότι ακυρώνεται.
Ανοίγω την πόρτα του σπιτιού και βλέπω έναν φάκελο με ένα χαρτί δακτυλογραφημένο, χωρίς όνομα και υπογραφή. Ένα μικρό δώρο για το ταξίδι σας. Βλέπω την προσπάθειά σας και σας ευχαριστώ για ότι κάνετε για την ενορία μας.
Μέχρι τώρα δεν ξέρω ποιός ήταν.
Ξέρω ότι ήταν 2000 ράντ κάπου όσο και το εισιτήριο.
Ρωτήσατε για προσωπικές εμπειρίες κ. Πρόεδρε. Προσωπικά αυτή τη συγκεκριμένη στις τόσες πολλές, δεν μπορώ ποτέ να την ξεχάσω και κάθε φορά που νιώθω απελπισμένος (είναι μεγάλη αμαρτία να χάνει κανείς την ελπίδα του). Υπάρχουν πολλές δύσκολες περιπτώσεις. Όταν είσαι μόνος είναι διαφορετικά, όταν πρέπει να θρέψεις ανθρώπους, πρέπει να ζήσουνε οικογένειες, δάσκαλοι, Ιερείς, τα παιδιά που σπουδάζουν, οι φοιτητές, οι Λαϊκοί στην Μητρόπολη από τον κηπουρό μέχρι τον οδηγό, δεν κάνουν ιεραποστολή, αλλά πρέπει να ζήσουν. Το τι μπορεί να συμβαίνει στα οικονομικά της Μητρόπολης αφορά εμένα και όχι τον εργαζόμενο.
Πιστεύω ότι θα περάσει αυτή η κρίση και ταυτόχρονα με το πέρασμα αυτής της Οικονομικής κρίσης εύχομαι να περάσει και η άλλη κρίση που όλοι βιώνουμε παγκόσμια. Είναι η Πνευματική κρίση, μια κρίση αξιών, μια κρίση θεσμών.
Σας ευχαριστώ θερμότατα. Δεν θέλω να σας κουράσω περισσότερο.
Να ευχαριστήσω για άλλη μία φορά για την φιλοξενία σας και να ζητήσω τις ευχές και τις προσευχές σας. Να ευχηθώ σε όλους σας, υγεία, δύναμη πολλή να αντιμετωπίζετε εσείς και όλοι μας τα προβλήματα, τα οποία ο Θεός επιτρέπει στον καθένα από εμάς να εμφανίζονται.
Κανείς από εμάς δεν είναι από σίδερο, κανείς δεν είναι αθάνατος και κανείς δεν είναι άπειρος. Είμαστε όλοι μας πεπερασμένοι.
Κάποτε πρέπει όλοι μας να συνηθίσουμε να συνειδητοποιούμε και την ιδέα της ασθένειας και την ιδέα του θανάτου. Όλα αυτά είναι μέσα στο πρόγραμμα, δύσκολα αλλά έτσι είναι.
Όλοι να έχουμε μια σωστή προσέγγιση και να ευχόμαστε Χριστιανικά να είναι τα τέλη μας όλων μας ανώδυνα και ειρηνικά. Καλό καλοκαίρι σε όλους, σε εσάς και στα παιδιά σας.
Όσοι δεν πάτε διακοπές δεν πειράζει, κοιτάξτε να βρείτε ένα τρόπο να ξεκουράσετε το πνεύμα σας εκεί που βρίσκεστε και θα έρθουνε και καλύτερες ημέρες.
Ευχαριστώ.
